ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

Μετά απο την περιπετειώδη διαδρομή μας απο το αεροδρόμιο μέχρι το σπίτι μας, επιτέλους άσφαλτος. Μπήκαμε σε complex απο πολυκατοικίες με πράσινο και φοίνικες, κήπους, παιδική χαρά και ευτραφείς ινδούς δείγμα της οικονομικής ανάπτυξης τους.

Καμία σχέση που μόλις βγαίνεις απο το complex, έχει χωματόδρομο, απίστευτη σκόνη, σκουπίδια και παιδάκια ξυπόλητα απο τα διπλανά παραπείγματα.

Η σύγχρονη Ινδία είναι στα μεγάλα συγκροτήματα!!

Φτάσαμε λοιπόν αφού μας έλεγξε και ο φρουρός στην πύλη. Είδε οδηγό, αυτοκίνητο και λευκούς…..καλωσήρθες δολλάριο!!!

Όταν μπήκαμε μέσα στο σπίτι το πρώτο που μου ήρθε σαν μυρωδιά ήταν μπογιά. Σκέφτηκα πως δε μας είχαν πεί ψέμματα και όντως το σπίτι ήταν καινούργιο και βαμμένο. Αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη όταν άναψα το φώς είδα παντού δαχτυλιές στους τοίχους, μαύρες!!!

Όπως μου εξήγησε μετά ο μεσίτης αυτό γίνεται σε όλα τα σπίτια. Πάνε οι εργάτες και ακουμπάνε στους τοίχους και τα κάνουν χάλια.

Και γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε μαύρους τοίχους? Απλό.

Όταν το χέρι σου είναι άσπρο και μαυρίζει το πλένεις. Εδώ το παίρνεις ως de facto πως είναι μαύρο και το αφήνεις έτσι!

Ευτυχώς η θέα απο το σπίτι ήταν πολύ όμορφη αφού μένουμε στον 6ο. Μένουμε δίπλα σε ένα μικρό δάσος και όσο πάει το μάτι σου έχει απέραντες εκτάσεις.

Μόνο που δε δάκρυσα απο τη χαρά την ανελπιστη. Όλα θα πάνε καλά σκέφτηκα.

Και τότε είδα μια μικρή σκιά…και μετά μεγάλωσε….και έγινε μια πελώρια κατσαρίδα που ερχόταν απο το δεύτερο μπάνιο του σπιτιού!!

Αφού παλέψε ο γιάννης μου μαζί της και βγήκε νικητής, είπαμε να το ξεχάσουμε και να πάμε να δούμε το υπόλοιπο σπίτι.

Και πάμε στα υπνοδωμάτια, όπου μύριζε βαμμένο ξύλο και φύγαμε κακήν κακώς απο τη δυσφορία, διότι προφανώς για να μας εντυπωσιάσουν περίμεναν την τελευταία μέρα να βάψουν τις ντουλάπες. Θα πάμε λέμε στο άλλο. Τα ίδια και χειρότερα, σύν άλλη μια κατσαρίδα. Φεύγουμε τρέχοντας και αναρωτιόμαστε αν όντως είναι καινούργιο σπίτι ή ήταν κλειστό για 20 χρόνια και οι μοναδικοί “έξυπνοι” ένοικοι είμαστε εμείς.

Μας έμενε να πάμε στην κουζίνα. Εκεί αντικρύσαμε…μια κατσαρίδα..κλασσικά πια, και άθλια ντουλάπια, και ενα σωλήνα που έσταζε και είχε πλημμυρίσει την κουζίνα. Αλλά είχε γρανίτη στον πάγκο, α…..όλα και όλα…. Κλασσάτοι οι Ινδοί.

Κάτσαμε λίγο επάνω στους “στυλάτους” καναπέδες του σαλονιού μας και χωρίς να το σκεφτούμε πολύ….φύγαμε για το ξενοδοχείο. Η πρώτη μας επαφή με το σπίτι δεν ήταν και η καλύτερη.

Σκέφτηκα πως έπρεπε να φέρω συνεργείο καθαρισμού για το σπίτι ή καλύτερα συνεργείο απολύμανσης , ή καλύτερα….μπουρλότο!!!!

Αλλά δε βαριέσαι…αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα. Πού? Στην κόλαση που όλοι νομίζουν για χώρα, στην Ινδία φυσικά!!!