(Ε)ΞΩΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ? ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ!!!

Τα χριστούγεννα πέρασαν και είχαμε αρχίσει να σκεφτόμαστε με το γιάννη πως δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα η απόφαση που πήραμε να κάτσουμε στην Ινδία για εξωτικές γιορτές.
Το εξωτικό βασικά είναι εντελώς διαφορετικό στην αντίληψη ορισμένων ανθρώπων.
Έτσι και μείς αφού δε βρήκαμε τίποτα να κλείσουμε στην εξωτική Goa, κάναμε το τραγικό λάθος να ρωτήσουμε ινδούς γνωστούς ως το που θα έπρεπε να πάμε για την εξωτική πρωτοχρονιά μας.
Μας είπαν ενα όνομα που ούτε να το συλλαβίσω μπορώ και κλέισαμε σε εκείνη την περιοχή ενα τριήμερο. Αλλά κάτσε...δεν είναι μόνο το γεγονός πως θα έπρεπε να πληρώσουμε την τριπλάσια αξία για το ξενοδοχείο, αλλά έπρεπε να πάμε με κάποιο τρόπο εκεί. Επειδή ήταν επάνω σε βουνό δεν υπήρχε άλλος τρόπος απο το να νοικιάσουμε αυτοκίνητο και αυτό που Πάντα το συνοδεύει εδώ, οδηγό! Φυσικά θα έπρεπε να ξέρω πως στην ινδία ισχύει το ότι πληρώνεις παίρνεις, αλλά ποτέ δεν ισχύει όταν πληρώνεις πιο πολλά αλλά λιγότερα. Έτσι για κακή μου τύχη με έπιασε η τσιγγουνιά μου γιατί είχαμε πληρώσει πάρα πολλά στο resort και δεν πήραμε τον οδηγό που έχουμε κάθε μέρα και διαλέξαμε να πάμε με ένα άλλο γραφείο που μας είχε συστήσει Ινδός!!!!
Έτσι έφτασαν οι μέρες και ήρθε η μέρα να φύγουμε. Καταρχήν ο ο οδηγός μας δεν ήξερε αγγλικά και δυστυχώς εμείς δεν ξέραμε τη μέθοδο των κωφαλλάλων και έτσι συννενοούμασταν κάπως έτσι ...Go there, don’t run, too slow, wait here, go to sleep!
Πάλι καλά που καταλάβαινε τα βασικά δηλαδή γιατί ακόμη θα μας έψαχναν οι δικοί μας.
Κατεβαίνουμε κάτω να βάλουμε τα πράγματα στο αμάξι και βλέπουμε ένα αμάξι με καθίσματα που λές και κάποιος είχε φτύσει επάνω τους αλλά δεν τα σκούπισε μετά. Με κοιτάει ο γιάννης απειλητικά και σκέφτομαι πως δεν ξεκινήσαμε καθόλου καλά. Μπαίνουμε μέσα και μυρίζει...ποδαρίλα....με πρωϊνά χνότα απο άπλυτα (φυσικά) δόντια. Δεύτερο απειλητικό βλέμμα απο το γιάννη. Και επιτέλους ξεκινάμε και αρχίζει και τρίζει όλο το αμάξι. Ξέχασα να σημειώσω πως η Ινδία έχει δικά της αμάξια και εμείς πήραμε ένα ινδικό, αλλά μάλλον το δικό μας ήθελε servis και πέταμα! Όταν είδαμε και τον οδηγό να κάθεται επάνω στην κουβέρτα που θα κοιμηθεί το βράδυ για να του δώσει λίγο ύψος στο κάθισμα....είπα πως είναι η τελευταία πρωτοχρονία που θα ζούσα. Ή απο το γιάννη ή απο το αυτοκίνητο και τον οδηγό.
Ο δρόμος προς τις εξωτικές μας διακοπές ήταν ο δρόμος στο δρόμο με τις λεύκες. Φορτηγά του ’40 χωρίς πόρτες για να μπορούν κατέβουν οι οδηγοί στη μέση του εθνικού και να το φτιάξουν αν χρειαστεί. Προσπεράσεις και απο τις δύο πλευρές και φυσικά προσπεράσεις επάνω στη στροφή. Γιατί, τι κακό έχει δηλαδή η στροφή? Επειδή δε βλέπεις ποιος έρχεται απο την άλλη πλευρά? Ε και? Και στον ίσιο δρόμο δηλαδή που βλέπουν δεν περνάνε???Hallo ινδία εδώ!!!
Όταν φτάσαμε κοντά στον προορισμό μας και κατέβηκα να φιλήσω το χώμα, παρατήρησα πως εμείς κλέισαμε ξενοδοχείο στο καταπράσινο βουνό. Εδώ όλα τα βουνά ηταν καραφλά και τίγκα στο κοκκινόχωμα!!!Και επειδή είναι πρωην αγγλική αποικία, το internet έλεγε πως έχει πολλά points να δείς, σα να λέμε μέρη, αξιοθέατα..
Και φτάσαμε στο πρώτο point…και νομίζω πως είμαι στο grand kanyon γιατί βλέπω χαράδρες, κοκκινόχωμα και ούτε ενα πράσινο φύλλο για δείγμα πως είμαι σε βουνό και όχι στο όρος Φαλακρό!!!
Όσο για το γιάννη το έχω πλέον σίγουρο πως θα με χωρίσει στους 6 μόλις μήνες που είμαστε παντρεμένοι.Δεν εξηγείται αλλιώς η σιωπή του. Η είναι τόσο ωραίο το τοπίο που δεν έχει λόγια να μιλήσει...μπα....μάλλον για διαζύγιο τον κόβω!
Και όσο προχωράμε και δε βλέπουμε ούτε μια πράσινη βλάστηση τόσο πιο πολυ σκεφτόμαστε πως θα περνούσαμε καλύτερα αν πηγαίναμε στο «ψάρι» ένα χωριό δίπλα στο χωριό του γιάννη!!!
Σε κάποια στιγμή και αφού έχουμε προχωρήσει τουλάχιστον 1 ώρα, βλέπουμε κάτι πρασινο και ξεθαρεύουμε!Και πάνω στο πράσινο...ωπ να 3 μικροί ινδοί που είναι μέσα στο δρόμο και φωνάζουν στα αθτοκίνητα. Εμείς δεν καταλάβαίνουμε τι έχει γίνει και μιλάνε στον οδηγό μας, σταματάει στην άκρη εκείνος αφού τον έχουν βρίσει όλοι οι ινδοί που περιμένουν απο πίσω 10 λεπτά να καταλάβει τι του λέει ο κύριος που είναι μέσα στη μέση ...στη γλώσσα των ινδικών. Γενικά απο ότι κατάλαβα ο οδηγός μας δεν τα πάει πολύ καλά με την γρηγοράδα!Στα διόδια τον περίμεναν να βγάλει τα λεφτά απο την τσέπη του μόλις φτασαμε εκεί,να δεί την απόδειξη, τα ρέστα αν είναι σωστά και να την βάλει μέσα στο ντουλαπάκι. Α και φυσικά......τα διόδια της Ινδίας.......είχαν ένα υπάλληλο που έκοβε την απόδειξη, έναν απο έξω που έδινε την απόδειξη στον οδηγό και μάλιστα όταν πηγαίναμε ηταν και απο την αντίθτη πλευρά του οδηγού.
Όλα αυτά σε συνδιασμό με τη γρηγοράδα οπως είπαμε του οδηγού μας...και το βρίσιμο που φαγαμε απο τους πίσω που περίμεναν, είχαν ως αποτέλεσμα να πάμε 2 ώρες με το παράθυρο που είχε ανοίξει για να δώσει τα λεφτά!!! Κατουρήθηκε επάνω του και δεν σταμάτησε ούτε για να κλείσει το παράθυρο, παραλίγο να πάθουμε ψύξη. Και θα μου πείς γιατι δεν του είπατε τίποτα??Καταρχήν κάθε φορά που του μιλούσαμε...γυρνούσε πίσω!!!!!Hallo εσύ είσαι ο οδηγός! Μα και το άλλο...ο γιαννης του έκανε ένα σχόλιο πως οι αλλοι οδηγοί πάνε πολυ γρήγορα και μάλλον εκέινος άκουσε μόνο το γρήγορα και πήγαινε στις στροφές σα ράλι. Μετά απο αυτό συμφωνήσαμε να μην του μιλάμε όταν οδηγεί, διακυβέβαμε την προσωπική μας ακεραιότητα!!!
Και ξαναγυρνάω στη φάση που πάλι έχουμε σταματήσει όλο το ρέυμα και μας βρίζουν όλοι οι ινδοί. Μέχρι να καταλαβει ο οδηγός μας τι του λένε στα ινδικά οι άλλοι, του έχουν φορτώσει ενα εισιτήριο για ένα point το οποίο μάλλον μόλις περνάμε και όταν γυρνάει και μας ρωτάει αν θέλουμε να πάμε και του λέμε όχι....εκεί....ήταν λές και του είπαμε πως πιάσαμε τη γυναίκα του σε τρίο με τον καλύτερο φίλο του και μια καμήλα!!!
Επί μισή ώρα οδηγούσε και είχε το εισητήριο στο χέρι του και το κοιτούσε σαν να μην πίστευε είτε πως το πλήρωσε και δε θα πάμε είτε πως είμαστε πολυ χαζοί εμείς οι ξένοι που πάμε σε ένα ωραίο μέρος και δεν βλέπουμε ΟΛΑ τα ωραία point με το κοκκινόχωμα!!! Οχι καλέ μου οδηγέ, έχουμε και μείς κοκκινόχωμα στην έλλάδα....στο «ψάρι» όπως προείπα!!Και είναι και τζάμπα!
Και επιτέλους φτάνουμε στο επωνομαζόμενο resort!Και μπαίνουμε στο (κόκκινο)χωμάτινο παρκινγκ και βλέπεις πως το χενοδοχείο είναι βαμμένο κόκκινο για να πάει με το χώμα!!!Μάλιστα...
Και βγαίνουμε έξω....κοιτάμε το χενοδοχείο και μας μοιάζει με κείνα τα χενοδοχεία του 1960 με τη μόνη διαφορά πως είχε να συντηρηθεί απο εκείνη την ημερομηνία. Θεέ μου, εδώ θα περάσουμε την πρωτοχρονιά μας και θα περιμένουμε να πάει καλά ο χρόνος?? Πάμε και τους ρωτάμε αν θα μπορούμε να φύγουμε αύριο. Ξαφνικά το σπίτι μας μοιάζει 5 αστέρων και δεν πρέπει να πληρώσω και 170 ευρώ το βράδυ! Μας πληροφορούν πως δεν μπορούμε να πάρουμε φυσικά πίσω τα λεφτά μας..
Είναι γεγονός, είμαστε φυλακισμένοι κάπου που ενω μας είπαν πως έχει πράσινο...έχει κοκκινόχωμα, κάπου που ενώ μας είπαν για resort πήραμε ξενοδοχείο δ’ κατηγορίας και με ένα οδηγό που είναι «σπίρτο» και συννεοείται με νοήματα.!!!
Και αναρωτιέμαι.....αν αυτή η χρονιά έχει όλα τα εχέγγυα να είναι καλή!Αρχίζει στην Ινδία, κάπου σε ένα μέρος που έπρεπε να λεγόταν κοκκινοχωματούπολη με ένα άντρα που θέλει να με χωρίσει μόλις πατήσουμε το πόδι μας πίσω στον πολιτισμο!!
Μήπως τελικά έπρεπε να το ξανασκεφτώ, να ξαναπάω πίσω το χρόνο (πάλι) και στην ερώτηση αν θέλω να πάμε Ελλάδα να αρχίσω να κλαίω απο χαρά? Μήπως??
Και σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα βλέπω τον οδηγό μας να κοιτάει μια εμάς και μία το χαμένο εισητήριο για το point και του λέω με σταθερή φωνή και τα λίγα ινδικά που ξέρω....you ..go ..sleep….