ΗΡΕΜΑ...ΗΡΕΜΑ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

Το να προσπαθήσεις να έρθεις στην Ινδία για δουλειά δεν είναι πολύ εύκολο πράγμα. Καταρχήν δε σου δίνουν visa για ένα χρόνο αν δεν έχεις ξαναέρθει. Οπότε κάτι ανάλογο έγινε και στη δική μου περίπτωση. Ο Γιάννης απο την άλλη είχε έρθει ξανά για μια εβδομάδα πρίν εγκατασταθούμε για τα καλά, οπότε μπόρεσε να πάρει το οκ για ένα χρόνο.Μάλλον είδαν τι φάτσα μου εμένα στο διαβατήριο και δεν τους άρεσε. Άσε που ήξεραν ότι με το χαρακτήρα που είχα...θα έγραφα σατιρικό blog για τη χώρα τους...και σου λέει..πάρε μόνο 6 μήνες..Μόνο αυτό σου αξίζει άθλια δυτική!! Και δεν μπορώ να πω ότι δεν είχαν δίκιο...

Αλλά με διαβεβαίωσαν πως θα μπορούσα να ανανεώσω την visa μου απο εδώ χωρίς πρόβλημα.Έλα που δεν ήξερα όμως πως Ινδική διαβεβαίωση σημαίνει....έλα και θα δούμε!! Και ζητάω η καλή σου πρίν 1 μήνα να αρχίσω διαδικασίες ανανέωσης διότι το Μάρτη..πάπαλα!!! Μου λέει και η υπεύθυνη πως είναι αρκετά δύσκολο να κάνεις ανανέωση άδειας εδώ. Θέλεις πολύ τρέξιμο...πολλά χαρτιά, βδομάδες απο σπάσιμο νεύρων και φυσικά..λάδωμα. Τι και αν δε θέλεις να κάνεις τίποτα παράνομο??Θές λάδωμα...όχι για να γίνει η δουλειά σου πιο νωρίς..,απλά για να γίνει. Ε, σκέφτεσαι και σύ, αφού δε γίνεται αλλιώς (γιατί Δε δίνεται αλλιώς) ας το κάνω και αυτό.
Και μου ζήτάνε φωτογραφίες γιατί λέει...πρέπει να γραφτώ κάπου αλλού πρώτα και να πάρω άδεια..Οκ....
Μετά απο μια εβδομάδα..(το ψάχνανε Τόσο πολύ..)μου ξαναλένε....για να σε γράψουμε εδώ στα μητρώα των ξένων κτλ ...πρέπει να μένεις πάνω απο 6 μήνες στην Ινδία...
Ναι αλλά αφού η δική σας πρεσβεία δε με άφησε να μείνω πάνω απο 6 μήνες εδώ, τι πρέπει να γίνει?? Ααααα, μου λένε ...οι νόμοι είναι νόμοι.....δεν μπορείς να γραφτείς.
Ε, εντάξει σκέφτομαι...μεγάλη σκορδοκαϊλα μου...θα φτιάξω τη visa μου και θα πάω να γραφτώ μετά.
Και μετά απο πάλι μια εβδομάδα (πρέπει να είναι το φράγμα μεταξύ σπάσιμο νευρών του πολίτη και μη, σου λέει...σπασικλακι...θα σου σπάσουν τα νεύρα μια βδομάδα να περιμένεις...θα λαδώσεις που θα πάει)...μου ξαναέρχονται τα μαντάτα...δεν μπορείς να πάρεις άλλη visa ..αν δε γραφτείς πρώτα στα πιο πάνω μητρώα..
Halloooooooooo, θέλω και δε με αφήνετεεεεεεεεεεε!!!!!Μ’ακουεί κανείς????????

Και μπαίνω σε ενα κυκεώνα εξηγήσεων....και να μου κουνάνε το κεφάλι τους...πέρα δώθε......που σημαίνει...κάτι ανάμεσα σε ναι, καταλαβάινω αλλά δεν μπορώ να βοηθήσω!!(το κάνουν παντού και για τα πάντα στην Ινδία. Αν ρωτήσεις κάτι ένα γκρούπ ανθρώπων τους βλέπεις ολους και κουνάνε το κεφάλι τους με θρησκευτική ευλάβεια!! Ένα γκρούπ όλο κουνημένα κεφάλια...μιααααα απο δω....μιααααα απο κει)Και να τους λέω ..δεν μπορεί, κάτι άλλο πρέπει να γίνεται...αλλά αυτοί όχι..

Οπότε γυρνάω σπίτι απογοητευμένη...και μπαίνω στο internet και διαβάζω το σκάνδαλο με τις παρακολουθήσεις στην Ελλάδα.....
Παρακολουθήσεις....τηλέφωνα...internet..μμμμμμ, blog....ωχ...θα με απελάσουν. Κάνουν ότι δεν ξέρουν Ελληνικά και γω την έχω πατήσει ήδη και δεν το ξέρω.......Διαβάζει το blog μου η Ινδική...ΚΥΠ!!..Ήρεμα...ήρεμα...δεν είμαι τρομοκράτης....ήρεμα ..ήρεμα ..είμαι το θύμα μιας...ανάγκηηηηηηςςςςςς!!

Την επόμενη μέρα το πρωί και αφού έχω γίνει ενα ψυχολογικό ράκος με την χτεσινή μου αποκάλυψη...έρχονται τα άλλα νέα...Μου ανακοινώνει ο γιάννης πως δεν ξέρουμε αν μπορώ να πετάξω τη μέρα που λήγει η visa μου και πως υπάρχει κίνδυνος να με πιάσουν. Θα με χώσουν λέει σε ενα κρατητήριο και μετά θα με απελάσουν αν δεν ισχύει η visa έστω και για μια μέρα και μετά δεν μπορώ να μπώ ξανά ποτέ στην Ινδία..
Πέρα απο το κρατητήριο...που δεν είναι και τόσο ελκυστική ιδέα ομολογώ..μια φωνή έλεγε μέσα μου την τελευταία φράση..
Δεν θα μπορώ να μπώ ξανά ποτέ στην Ινδία......ποτέ ξανά στην Ινδία....ποτέ ξανά στην Ινδία............ποτέ....ξανά.....

Ελλάδα.....όλα σε θυμίζουν...παλιά κ αγαπημένα...πράγματα δικά σου ...κα θημερινά!!!
«Γιάννη νομίζω πως πρέπει να το ρισκάρω και να μείνω εδώ να το πάλέψω μέχρι την τελευταία στιγμή» πετάγομαι ξαφνικά και λέω...
Είσαι τρελή...μου αποκρίνεται...μιλάμε για απέλαση....
Έλα βρε....σιγά...θα βρούμε τρόπο...και σκέφτομαι ήδη την απέλαση μου....να με δίωξουν και γω να ξέρω πως δεν πρέπει να ξαναγυρίσω πίσω...Με το μυαλό μου τρέχω..σε αργή κίνηση...σε καθαρούς δρόμους....δίνω χρήματα στο ζητιάνο της πόλης που δεν πρέπει να τρέχει απο πίσω μου μέχρι να του δώσω....
Λέω καλήμέρα στην κυρία που με βρίζει στα ελληνικά επειδή κακομαθαίνω το ζητιάνο και δεν πάει να βρεί δουλειά.....
Αναπνέω το καυσαέριο της πόλης και μου μυρίζει κολώνια....
Είμαι ελεύθερη......
Η φωνή του Γιάννη με επαναφέρει στην πραγματικότητα..είμαστε μέσα στο ρίκσο και πάμε σπίτι μας.... Σταμάταμε, πληρώνουμε, ο οδηγός φιλάει τα χρήματα επειδή είναι τα πρώτα χρήματα της ημέρας, μας ευχαριστεί και φεύγει.

Απο τη μέρα που έφτιαξαν το δρόμο δεν υπάρχει οδηγός ρίκσο που θα μας ζητήσει μια ρουπία παραπάνω. Παλιά είχα πεί πώς μας ζητούσαν 10 ρουπίες παραπάνω πάντα λόγω δρόμου...αλλά αυτό κόπηκε αυτόματα με το που μπήκε άσφαλτος..

Και μου άρεσε...μου άρεσε που ανακάλυψα πως δε μου έλεγαν ψέμματα για να μου πάρουν τις 10 ρουπίες. Ήταν όντως χάλια ο δρόμος...Και μου άρεσε γιατί ανακάλυψα πως είναι τίμιοι άνθρωποι..ένα επίθετο που στην Ελλάδα κοντεύουμε να ξεχάσουμε.
Και μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι αυτοί...«Θα φύγω πιο νωρίς τελικά για να ανανεώσω τη viza μου» λέω.. «δε θέλω να χάσω ούτε μέρα απο τους 6 μήνες που μου απομένουν σε αυτή τη χώρα και ας γκρινιάζω, δε θα με διώξει η Ινδική ΚΥΠ ότι και να γίνει!! Και που ξέρεις...μετά ίσως δε θέλω να φύγω» μονολόγησα και ο Γιάννης ...ακόμη και σήμερα, 2 μέρες μετά είναι με το στόμα ανοικτό!!!!

ps. Update στο blog μας θα γίνεται κάθε δεύτερα απο δώ και πέρα, έτσι για να σας φτιάχνουμε τη βδομάδα. Σε όποιον την φτιάχνουμε. Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε πιο πολύ υλικό και ιστοριούλες να διηγηθούμε....μόνο αν πάμε κανα ταξιδάκι....θα γίνεται post κάθε μέρα, μέχρι εξαντλήσεως!!