GO GOA…GOOO (day 4)

Σήμερα δεν είναι μια οποιαδήποτε μέρα, είναι Η μέρα. Η μέρα που θα πάμε στην παραλία για την οποία όλοι οι οδηγοί για Goa γράφουν πως είναι παράδεισος επι γής. Το γεγονός πως είναι πολύ μακριά δε μας πτοεί.

Θα πάμε να πάρουμε το αυτοκινητάκι μας απο τον κύριο «σκούπα» και μην τον είδατε.
Έιχε πάει γύρω στις 11 και αποφασίσαμε πως είναι καιρός να αφήσουμε το ωραίο μας μπαλκόνι και πρωϊνό και να πάμε για το αυτοκίνητο. Μας είχε μιλήσει για Suzuki maruti. Τα αγόρια αισιόδοξα πάντα είναι σίγουρα πως πρόκειται για το καινούργιο. Βέβαια αν μπορούσατε να δείτε το γραφείο-κλουβί-αποθήκη του κυρίου «σκούπα» θα θεωρούσατε ότι και εγώ...ότι είναι φύσιν αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά εγώ δεν ήξερα κανένα άλλο τέτοιο μοντέλο....Τι αδαής που υπήρξα!!!
Πάμε στο γραφείο ..και βλέπουμε πως όλα είναι κλειστά...Ρωτάμε και πάμε σε κάποιο άλλο...κλειστό...όλα κλειστά..Κανείς δεν έκανε τον κόπο να μας πει πως τις Κυριακές ακόμη και αν βρισκόμαστε σε τουριστική περιοχή, όλα είναι κλειστά!!Τώρα????
Ρωτάμε ξανά τον ξενοδόχο και μας λέει να πάμε με ένα λεωφορείο express μέχρι μια πόλη και μετά να πάμε με ταξί που δε θα μας πάρει παραπάνω απο 200 ρουπίες, ποσό λογικό. Που είναι η στάση λέμε? Εδώ πιο κάτω λέει.. Το εδώ πιο κάτω για την Ινδία μάλλον σημαίνει...περάστε τη γέφυρα που είναι ενα χιλιόμετρο με τα πόδια, μετά κάντε άλλα 500 μέτρα μέσα στο λιοπύρι..και μετά ρωτήστε και ο Θεός βοηθός! Έτσι και πράξαμε...(να μου θυμήσω όταν γυρίσω να πάω να πλακώσω πρώτα τον κύριο «σκούπα» και μετά τον ξενοδόχο για τις υπέροχες πληροφορίες που μας δίνει κάθε φορά). Με τα πολλά φτάνουμε στο λεωφορείο και καταλαβαίνουμε πως είμαστε οι μοναδικοί ξένοι απο τα βλέμματα που γυρίζουν επάνω μας. Παρακαλάω να είναι ενα μικρό λεωφορείο με air condition και σύντομα καταλαβάινω πως δεν είμαι καλή χριστιανή. Οι προσευχές μου δεν πιάνουν τόπο (πρέπει να κάνω τουλάχιστον 40 μέρες νηστεία και αποχή...σκέφτομαι...ένα χρόνο θα κάτσω εδώ, θα μου χρειαστούν οι προσευχές) και επιβιβαζόμαστε σε ενα κατα-πανα-βρώμικο λεωφορείο(βρήκα και τη μέρα να βάλω το άσπρο μου φανελάκι....είπα άσπρο???? Εννοούσα.... γκρί τώρα πια)

Ανοίγουμε παράθυρο και περιμένουμε να περάσουν τα 45 λεπτά διαδρομής. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και σε 45 λεπτά είμαστε εκεί που θέλουμε. Πάμε στο ταξί και μας λένε πως θέλουν 800 ρουπίες ακατέβατα....(θα φάει πολύ ξύλο ο ξενοδόχος ειλικρινά...για όσα έχω περάσει στην Ινδία θα πληρώσει αυτός...μόνο να γυρίσουμε το βράδυ!) Στη φώτο δεν ξέρω πόσο φαίνεται η βρωμιά πάντως καθίσματα κτλ ήθελαν carpex και πέταμα!
Είμαστε θαραλλέοι τύποι και αποφασίζουμε πως τελικά δε μας πείραξε πολύ το ταξίδι με το λεωφορείο και πάμε να βρούμε το μαγικό λεωφορείο που θα μας πάει στην παραλία Palolem.

Εμείς και άλλοι 4 κακόμοιροι δυτικοί. Αυτό το λεωφορείο είναι 10 φορές χειρότερο απο το άλλο....Και χωρίς να το ξέρουμε επιβιβαζόμαστε να πάμε 1 ωρα μακριά που το λεωφορείο θα κάνει 1μισι!!Ανεβαίνει επάνω και ο κουτσός Ινδός! Σταμάτάμε ....παντού..
Όταν σταματάει να πάρει κόσμο, εκτός του ότι προχωράει σιγά σιγά να πάει εκεί που είναι ο κόσμος με ανοιχτή πόρτα, μπαίνει μέσα όποιος να’ναι. Μπήκαν δύο που πουλούσαν πορτοκάλια, ενας που πουλούσε ξηρούς καρπούς και άλλος ένας που πουλούσε ενα...παγωτό το οποίο είχε στο χέρι(!!!)...Ο κόσμος περίμενε υπομονετικά να επιβιβαστεί και μείς περιμέναμε να ρημαδοξεκινήσουμε καμιά φορά. Μέσα σε 10 λεπτά έκανε τουλάχιστον 5 τέτοιες στάσεις...
Έιχα μιλήσει για σάουνα μέσα στο ρίκσο την πρώτη μέρα. Ξεχάστε το...όχι σάουνα...λες και ήμουν στο καζάνι της κόλασης!!!Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μας..έλεγα και ξαναέλεγα...Κάναμε το λάθος να νομίζουμε πως είμαστε κοντά αφού σύμφωνα πάντα με τον ξενοδόχο...η πόλη που είμασταν ήταν στο μέσον..Αναρωτιέμαι πόσο είχε στα μαθηματικά αυτός ο άνθρωπος και με τι καινούργιο τρόπο μετρούσε τις χιλιομετρικές αποστάσεις..... Οι ινδοί απτόητοι έτσι..? Με μακρύ πουκάμισο και δεν είχε ιδρώσει τίποτα!! Είμαστε ελλλατωματικοί...πάει και τέλειωσε
Μετά απο 1μισι περίπου ώρα και αφού το άσπρο μου μπλουζάκι πλέον θέλει χλωρίνη μπας και ξαναγίνει έστω γκρί...φτάνουμε. Και αντικρύζουμε τον παράδεισο επι της Goa. Άσπρη άμμος, καταγάλανα νερά, πυρόγες και φοίνικες...όλα...σκηνικό απο ταινία που δεν πιστεύω ότι πρωταγωνιστώ! Εδώ δεν υπάρχουν πολλοί ντόπιοι και ευτυχώς δεν υπάρχουν παρέες με φωτογραφικές για να φοβάμαι πως θα κάνουν ημερολόγιο με φώτος απο μένα με μαγιώ! Και στην παραλία αυτή υπάρχουν αγελάδες μόνο που είναι άσπρες να δένουν με το όλο σκηνικό (trendy milka!!)
Υπάρχουν και μικρά σπιτάκια απο μπαμπού τα λεγόμενα huts στα οποία μένει κόσμος. Είναι εμπειρία και νομίζω πως την επόμενη φορά ίσως το κάνουμε και μείς. Survivor αλλά με νερό και άφθονο φαγητό!!
Ένας συμπαθέστατος νεαρός με κοιτάει που κοιτάω τις πυρόγες και αμέσως μου προτείνει να με πάει βόλτα (με το αζημίωτο βέβαια). Τελικά συμφωνεί με τον Γιάννη και θα ξεκινήσουμε τη βόλτα μας στις 5 για να δούμε δελφίνια και μια άλλη ερημική παραλία. Μέχρι τις 5 όμως έχουμε ώρα για μια βουτίτσα....στα καταγάλανα νερά!!!!Σπλάτς....
Εντωμεταξύ ο νεαρός με την πυρόγα έρχεται κάθε ώρα και μας λέει...μήπως αλλάξατε γνώμη και θέλετε να σας πάω τώρα???Βιαζόταν πιο πολύ απο μας φαίνεται....ή φοβόταν μη χάσει τους πελάτες. Όπως και να’χει, ερχόταν κάθε μισή ή μία ώρα να μας υπενθυμίσει πως έχουμε κλείσει μαζί του....
Στις 5 επιτέλους (και αφού έχουμε φάει...Τα ψάρια και έχουμε πιεί Τις μπύρες )ξεκινάμε για τη βόλτα...Το γεγονός πως παζαρέψαμε την τιμή μπορεί και να μην του άρεσε..οπότε μας έβαλε να βοηθήσουμε λίγο..Είμαστε και πιο στρουμπουλοί απο εκείνον...οφείλω να ομολογήσω!!Ευτυχώς εμένα δε με έβαλε να κάνω τίποτα........(άλλος με τη βάρκα μας....!!!!!!!!!!!!!!!!)
Καλά είχαμε φάει το παραμύθι πως όλα ήταν όπως τον παλιό καλό καιρό εδώ....και σε κάποια φάση ακούμε τη μηχανή...βρουυυυυυμμμμμμ. Και όμως..η πυρόγα είχε μηχανή επάνω...όλα υποκύπτουν στην νέα τεχνολογία κάποια στιγμή , κλάψ, λύγμ..
Η βόλτα μας ήταν φανταστική, είδαμε δελφίνια να πηδάνε μέσα στο νερό, είδαμε μια πολύ όμορφη παραλία απομονωμένη, και είδαμε και την παραλία του Palolem απο μακριά. Μαγεία!!!

Φτάσαμε πίσω όταν ο ήλιος έδυε...Καθίσαμε σε ενα μπαράκι και υπό τους ήχους της Sade κοιτούσαμε το ηλιοβασίλεμα και σκεφτόμασταν πως κάπως έτσι πρέπει να είναι ο παράδεισος...
Είχαμε όμως να καλύψουμε πολύ δρόμο ακόμη και πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο του γυρισμού. Αποφασίσαμε να πάμε low budget όπως ήρθαμε..Έλα ντε που στην Ινδία, αν και τουριστικότατος τόπος, δεν έχει λεωφορεία μετά τις 5....Δεν το ξέραμε όμως και εδώ αρχίσαν όλα...Μας λέει ο ενας..πηγαίνετε στο τάδε σημείο περνάει λεωφορείο στις 8...Πάμε....τίποτα...Ρωτάμε αλλού και μας λένε για το τρένο. Το τελευταίο τρένο περνάει στις 8μισι....άντε ξανά τρέξιμο...Πάμε στο σταθμό, εμείς και κάτι άλλοι Ινδοί μαζί με ταλαίπωρους δυτικούς (2) με τα μπαγκάζια στην πλάτη. Περιμένουμε και περιμένουμε....και όταν επιτέλους έρχεται το τρένο με καθυστέρηση...δεν πιστεύυμε στα μάτια μας...Δεν εχει καθόλου πόρτες το τρένο αυτό και το μόνο που υπάρχει για να πιάνετε ο κόσμος και να μην πέφτει έξω είναι χειρολαβές σαν του τρόλεϋ. Ούτε καθίσματα ούτε τίποτα...Ο κόσμος είναι ο ένας στην κυριολεξία επάνω στον άλλο και μερικοί κρέμονται έξω!!!Εγώ έχω μείνει...Ο Γιάννης.....το μόνο που λέει είναι .... «δε μιλάς σοβαρά» ενώ ο φίλος μας ο μένιος αρκείται σε λίγα λόγια λέγοντας ... «no way!» Μετά απο αυτό κοιτιόμαστε και τρέχουμε να φύγουμε. Ο σταθμάρχης μας κοιτάει σαν να είμαστε τρελοί....δε θα ανεβείτε στο τρένο μας? Είναι το καλύτερο στην περιοχή!!!
Αλλά όπως γίνεται σχεδόν σε κάθε περίπτωση είχε ένα φίλο που για 1500 ρουπίες θα μας πάει πίσω στη πόλη μας με ταξί. Το σκεφτόμαστε και πρίν του πούμε ναι..έχει πάρει το φίλο του, μιλάνε και μάλλον ο φίλος του του λέει πως δεν μπορεί και τον πλακώνει στα βρισίδια ο σταθμάρχης...θα έπαιρνε μίζα ή μου φαίιιιιιιιιινεταιιιιιι??????(καλά είσαι τρελός ρε? Σου έχω ψήσει κατάσταση τρελή και λές όχι?Άλλη φορά αν σου βρώ πελάτη να μη με λένε σταθμάρχη. Δε φτάνει που τους λέω ότι είναι ωράιο το τρένο και μόλις το βλέπουν παθαίνουν ομαδικά εγκεφαλικά....μιλάς κιόλας....λαμόγιοοοοο)
Ακούμε το όλο σκηνικό και την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια.....Λέμε αφού θα πάμε που θα πάμε με ταξί τελικά ας κάτσουμε παραπάνω να το απολάυσουμε. Πίσω στην παραλία λοιπόν ...μας βρίσκει ενας φίλος του ταξιτζή που μας πήγε να πάρουμε το τρένο..(άσχετο??) και μας λέει πως θα μας κάνει καλή τιμή...και συμφωνούμε να φύγουμε στις 12!!! Κάτι σαν τη σταχτοπούτα ....
Μέχρι τις 12 είμαστε σε ενα μπαράκι με μουσική, κόσμο ωραίο και πουφ για να κάθεσαι κάτω...ένας άγγλος δίπλα μας έχει ρηλαξάρει τόσο πολύ απο τις μπύρες που ροχαλίζει!!!(Έλα ύπνε μου γλυκέ και πάρε μου τοοοοοο)
Φτάνουμε την καθορισμένη ώρα εκεί που είπαμε...εδώ ο ταξιτζής, εκεί ο ταξιτζής...πουθενά ο ταξιτζής...Τώρα???έχουμε και μια κολιτσίδα άλλο ταξιτζή που μας λέει πως δε θα έρθει ο δικός μας και πως το κινητό του δεν πιάνει....και το κινητό του...όντως όταν τον παίρνουμε...δεν πιάνει με ένα μαγικό τρόπο.Αποφασίζουμε να πάρουμε τελικά τον κολιτσίδα και να πάμε πίσω. ....τι το θέλαμεεεεεεεεεε????????????????
Απο την αρχή δε μου άρεσε...δεν ξέρω γιατί αλλά δεν έιχαμε άλλη λύση, ήταν και αργά..Στο δρόμο όλα καλά, μόνο που όταν προσπαθούσαμε να του πιάσουμε κουβέντα ή δε μίλαγε ή απαντούσε με ένα ξερό ναι ή όχι..Σε κάποια φάση βλέπω απο τον καθρέφτη πως τα μάτια του ανοιγοκλείνουν παράξενα...πιο πολύ...κλείνουν....Παναγία μου!!!!Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες...και έχουμε ακόμη 1μισι ώρα...Αν πάθούμε κάτι εδώ θα μας βρούνε στην επόμενη αρχαιολογική ανασκαφή...
Συναγερμός...τον ρωτάμε αν είναι καλά και αν νυστάζει....μας λέει στην αρχή είναι καλά....αλλά μετά μας λέει κάτι...ανυσηχητικό θα έλεγα. Δεν ανησυχώ λέει..ακόμη και αν κοιμηθώ θα με οδηγήσει ο Θεός...Ορίστε??????????????? Το θέμα είναι που θα σε οδηγήσει....στα θυμαράκια...εύκολο...στο δρόμο της Goa το βλέπω λίγο χλωμό...
Ο Γιάννης πάλι του λέει πως χωρίς να έχει τίποτα προσωπικό με το Θεό...που να τον κατεβάζεις μωρε τώρα απο κέι που είναι...θα είναι καλύτερα...να οδηγήσει εκείνος...
Μετά απο 45 βασανιστικά λεπτά φτάνουμε στην πόλη που είναι περίπου στη μέση...Εγώ επιμένω να τον παρατήσουμε και να πάρουμε άλλο ταξί αλλά τα θαραλλέα αγόρια λένε πως με ένα καφέ θα είναι εντάξει. Σταματάμε να του πάρουμε καφέ...αλλά εγώ επιμένω....Δεν θεωρώ πως θα πρέπει να οδηγήσει ο Θέος....αλλά ένας ταξιτζής!!!Ο καθένας τη δουλειά του ρε φίλε!!
Μέχρι να πάει και να πάρει τον καφέ ο Γιάννης ο οδηγός έχει γύρει στο τιμόνι...τα πράγματα δεν γίνονται καλύτερα...Ήταν ικανός να μας πει πως δεν κοιμόταν αλλά μιλούσε με το Θεό και διαπραγμετεύοταν πόσα θέλει να μας πάει και να μας ζητούσε πιο πολλά για μεταχείρηση σαν VIP!!Επιτέλους φτάνει ο διπλός καφές και τον πίνει..
Εντωμεταξύ δεν ακούει κουβέντα να δώσει στο Γιάννη ή στο φίλο μας το τιμόνι. Έχει παντού αστυνομικά μπλόκα (ένα εκ των οποίων περάσαμε και οι φρουροί έιχαν αποκοιμηθεί στην καρέκλα...μάλλον φυλούσε σκοπιά ο Θεός και κεί!! Τώρα και αστυνομικός...διπλοθεσίτης ο Θεός!!!!)Μας έλεγε μετά ο Ινδός πως αν οι αστυνομικοί δουν οτι οδηγεί άλλος θα του πάρουν το δίπλωμα..Ενώ αν μας σκοτώσει θα συνεχίσει να το έχει??????
Και πάνω που έχουν τελειώσει όλα τα θέματα και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, πιάνει ο Γιάννης τα τραγούδια του Bollywood που ξέρει και αρχίζουν να τραγουδάνε...Τα αγόρια αλαμπουρνέζικα και αυτός κανονικά τους στίχους....Στην επόμενη μισή ώρα έχω μάθει τα top 10 του Bollywood. Σε κάποια φάση πιάνουν και τα ελληνικά....πουτάνα ξενιτιά κτλ...και τραγουδάει και ο Ινδός που μάλλον δεν είχε ξαναπιεί διπλό καφέ στη ζωή του, όλα του φαίνονται πλέον ωραία και έχει τέτοια υπεράνταση που θα είναι ξύπνιος για 10 μέρες!!Μέχρι και το “we live in a yellow submarine” μας έβαλε να τραγουδήσουμε και όταν τον ρωτήσαμε αν του αρέσουν οι beatles είπε ότι δεν ξέρει ποιοί είναι και ποιά είναι τα τραγούδια τους ..(!!!οκ απαλάσσεται λόγω βλακείας και νύστας) Στο άσχετο...μας λέει ο Ινδός πως το αγαπημένο του τραγούδι είναι αυτό της ταινίας του τιτανικού και δεν ξέρει τα λόγια..απλά πάει με το ρυθμό.. το οποίο ακούγαμε μέχρι να φτάσουμε..Αν το ξανακούσω είμαι ικανή να κάνω φόνο..
Και συνεχίζει να λέει πως αγαπάει μια κοπέλα που είναι χριστιανή...και πως αυτός είναι Ινδουιστής και δεν μπορεί να την πάρει (αυτή τη ρωτάς πυροβολημένε? πήγα να του πώ) Αλλά μισεί τον Ganesh (που είναι ένας απο τους Θεούς τους-μισός μωρό και μισός ελέφαντας) και αγαπάει το Χριστό που τον έχει βοηθήσει (άρα αυτός τον βοηθάει και στο οδήγημα , οκ δεν ήταν ελέφαντας....φιουυυυυυ)αλλά θα γίνει χριστιανός όταν δεί πως όλοι οι χριστιανοί γίνουν καλοί άνθρωποι....!!! Μάλιστα...
Το στομάχι μου είχε γίνει τόσο χάλια απο το φόβο που ούτε μούντζα δεν είχα όρεξη να του δώσω...Επιτέλους φτάσαμε στο σπίτι μας.....!!!!!!!!!!!!!!!!!Παναγία μου......αυτό το πράγμα δεν το ξανακάνω όσο ζώ ποτέ!!!!!
Στο τέλος μας ζήτησε να του δώσουμε και φιλοδώρημα(που δε μας σκότωσε μάλλον ενώ μπορούσε άνετα)...και γυρνάμε και του λέμε.... «θα το δώσουμε στο Θεό που οδηγούσε»...Κάγκελο ο οδηγός.....
We all live…in a crazy submarine…a crazy submarine…a crazy submarineeee!!!!!!!!!!!!!!!!!