ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΤΟΧΑ...ΣΤΗΝ ΜΠΟΧΑ

Δεν το πιστεύω οτι ξαναγράφω το αγαπημένο μου blog. Βασικά δεν το πιστεύω ότι ξαναγύρισα στην Ινδία. Είχα μια αμυδρή ελπίδα πως θα με ξεχάσουν κάπου στην Ελλάδα. Αλλά ποιός έχασε την τύχη για να την βρώ εγώ.

Και μιλάω γενικά....Η «τύχη» μου άρχισε μόλις άρχισα και γω το ταξίδι του γυρισμού. Γιατί καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε καιρός να γυρίσουμε και στο φυσικό μας περιβάλλον.Και για όσους αναρωτιούνται ήμουν στην Ελλάδα λόγω Πάσχα και λόγω Visas. Την οποία μου ανανέωσαν για 6 μήνες πάλι!!Τι διάολο? Είμαι αναρτημένη σε όλες τις Ινδικές Πρεσβείες σαν επικίνδυνη αν πάρω visa πάνω απο 6 μήνες? Έχουν μήπως ακούσει κακοήθειες πως κακομεταχειρίζομαι τη visa? Οπότε μετά απο 6 μήνες θα έχω τα ίδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου....Ζώ ένα δράμα!!!

Και έτσι ενα πρωϊ πήρα τη μικρή μου βαλίτσα (μόνο 37 κιλά) και πήγα στην Aegean να κάνω check-in. Μόλις έβαλε η κοπέλα τη βαλίτσα μου επάνω μόνο συγκοπή που δεν έπαθε. Είναι λέει πολλά κιλά. Εγώ σφύριζα αδιάφορη...ελα μωρέ, κατι πίτες και κουλουράκια έχει μέσα η βαλίτσα μου!Δε γίνεται μου λένε , πρέπει να την αδειάσετε απο κάποια κιλά.

-Μα ταξιδεύω και πάω μακριά
-....Το Mumbai που είναι?
-( Εκεί που το άφησαν πήγα να πω) Στη Βομβάη (παίζουμε Trivial ήθελα να ξέρω?)
-Ααααααααα
-Δεν δικαιούμαι πιο πολλά κιλά επειδή ταξιδεύω για Ινδία?
-Όχι..
-Μα αυτοί που ταξιδεύουν για Αμερική?
-Αυτοί είναι άλλο...
-Μπα, πιο πολλά μίλια κάνουν?
-Δικαιούστε πιο πολλά απο την Αθήνα....
-............................Δηλ όταν φτάσω Αθήνα που θα δικαιούμαι θα μπορώ να βάλω τα πράγματα που κουβαλάω στο χέρι μέσα στη βαλίτσα?
-Όχι γιατί τη βαλίτσα θα την πάρετε κατευθείαν απο την Βομβάη
Συμπέρασμα,αν δεν μένετε Αθήνα θα την περάσετε με ενα τζιν όπου και να πάτε!!!Δε δικαιούμαστε να πάρουμε παραπάνω μαζί μας!

Και τι είναι τα κιλά μαντάμ να τα αδειάσουμε έτσι? Αμα ήταν να αδειάζαμε γενικώς κιλά θα είμασταν όλες........άρες.!(ψωνάρες ήθελα να πω, ο νους σας στο πονηρό)
Μια και δυο...ξαναφεύγω απο την ουρά που περίμενα τόση ώρα και πάω να αδειάσω ότι μπορώ.Βάζω 10 κιλά σε μια τσάντα ώμου που ευτυχώς είχα και ξαναπάω κουνιστή και λυγιστή. Που λέει ο λόγος βέβαια γιατί μου είχε πέσει η σπλήνα.
Με ξαναβάζουν σε όλα τα μηχανήματα, πάω στην ουρά και μετά μου λένε να ξαναφύγω απο την ουρά για να πάω στα εκδοτήρια να πληρώσω υπέρβαρο. Και κερατάς και δαρμένος που λένε. Και πλήρωσα και είχα 10 κιλά επάνω μου να μου κόβουν τη μέση.

Μπαίνω στο αεροπλάνο να φύγω κακήν κακώς γιατί η όλη διαδικασία μου είχε πάρει αρκετή ώρα και μετά απο μισή ώρα να’μαι στην Αθήνα!Σκέφτηκα να πάω να αδειάσω το Ικέα δίπλα για να μου δώσουν τα κιλά που δικαιούμαι αλλά την τελευταία στιγμή ηρέμησα!
Και φτάνει η ώρα που θα έκανα check in στην εταιρεία που θα έφευγα για Ινδία. Πάω και μου λένε ...-Τι θα πάρετε επάνω μαζί σας? Δείχνω την τσάντα. -Αυτή μου λένε είναι βαριά! .....-Το γνωρίζω αλλά δε φταίω. Η Aegean με έβαλε και έβγαλα απο την τσάντα μου 10 κιλά και πλήρωσα κιόλας.-Δε γίνεται μου λένε να την πάρετε μαζί σας! Απο τύχη γλίτωσα το καρδιακό. Ο ένας μου έλεγε να αδειάσω και τώρα μου λένε πως αυτά που άδειασα είναι πολλά! 3 κιλά...να τ’αφήσω ή να κόψω????? Τον παρακάλεσα να με αφήσει να περάσω επειδή με παιδεύουν απο την Θεσσαλονίκη.
Γέλασε ο άνθρωπος και καλά να είναι με άφησε και πέρασα.Αλλά με ενημέρωσε πως στην Ντόχα (εκει που είναι η πρώτη στάση, η πρωτεύουσα του Κατάρ) μπορεί και να έχω πρόβλημα. Και δυστυχώς είχε δίκιο. Όταν είδα πως ζύγιζαν τις τσάντες που είχε ο καθένας για να πάρει μαζί του μέσα στο αεροπλάνο κόντεψα να λιποθιμήσω!Και δω γκαντεμιά ..λέω?Οπότε όσες χειραποσκευές ήταν βαριές τις έστελναν μαζί με τις βαλίτσες κάτω. Αλλά στη δική μου είχα βάλει και τρόφιμα που σημαίνει πως πάει η πιτούλα της μαμάς. Αντί για πίτα θα τρώγαμε ξυνόγαλο!
Οπότε πάω και γω με τη σειρά μου στη ζυγαριά. Και εκει που λέω...πάει... παει.... παει...... και δε γυρίζει η πίτααααααααααααααααα, μου λέει ο υπεύθυνος...Οκ, Για σένα είναι οκ...και μου κλείνει το μάτι!Δεν πίστευα στην τύχη μου!Για κάποιο λόγο ο καταριανός μου έκανε τα γλυκά μάτια και με άφησε να περάσω!Να θυμηθώ να μην δείξω στο Γιάννη το blog αυτό που μου λέει συνέχεια πως εμείς οι γυναίκες εκμεταλευόμαστε τη γυναικεία φύση μας για να πετύχουμε το σκοπό μας.
Τέλος καλό όλα καλά? Μπα με μένα δεν πάει ποτέ τέτοιος τίτλος.
Αφού πήγαν όλα καλά στην πτήση, φτάνουμε Ινδία. Το κατάλαβα απο τη μυρωδιά βέβαια, γνώριμη πλέον. Εντωμεταξύ επειδή ήξερα τη διαδικασία γνώριζα πως έπρεπε να περάσω απο το immigration και να συμπληρώσω ενα χαρτάκι.
Το δείχνεις πρώτα εκεί και μετά στην έξοδο σου κρατάνε ενα απόκομα και μετά σε αφήνουν να περάσεις. Μέχρι εδώ καλά.
Κατεβαίνουμε και μου έρχεται στα μούτρα ενα κύμα ζέστης. Όχι σαν αυτή που ξέρουμε...ζεστάρα μαζί με μυρωδιές. Είχα και τα 10 κιλά απο την καλή μου Aegean και ήμουν μέσα στην καλή χαρά. Φτάνω μετά απο ..πόση ώρα δεν ξέρω και γω στο immigration όπου γίνεται της μουρλής. Και διαπιστώνω πως δεν έχει στυλό όπως μου είπαν οι αεροσυνοδοί οταν τους ζήτησα να μου δώσουν ενα ......πουθενάααααααααααα!!!Πατούσαν όλοι επι πτωμάτων για ενα στυλό. Δεν το συζητώ πως όποιος είχε στυλό αν τον πουλούσε μαυρη αγορα θα έπιανε ενα σωρό λεφτά.
Αφου έβλεπα στυλό και μου έπεφτα τα σάλια!!!!Στυλουδάκι μου εσύ...έλα εδω μανάρι μου να δείς τι θα σου κάνω εγώ!
Επι ένα τέταρτο έψαχνα στυλό αν είστε χριστιανοί . Πάω σε έναν απο τους δεκάδες αξιωματούχους που είχε εκεί και του ζητάω ενα στυλό. Έφυγε να πάει να φέρει και αμα τον είδατε εσείς τον είδα και γω!Εντωμεταξύ έχω γίνει μούσκεμα στο ιδρώτα. Πάω σε ενα άλλο με γαλόνια και του ζητάω πάλι στυλό...και τι μου λέει...δανειστείτε έναν.....!!!!
Εξυπηρέτηση ώρα 0 με παρα τέταρτο...Σε σένα θα ρχόμουν βρε έξυπνε αν ήθελα να δανειστώ απο άλλον?
Μια και δυο τι να κάνω? Ντρεπόμουν πολύ να ζητήσω στυλό απο κάποιον άλλον που αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να περιμένει εμένα να τελειώσω και μετά να φύγει! Και όλα αυτά στις 4μισι το πρωϊ. Ενας καλός άνθωπος όμως με λυπήθηκε και μου έδωσε. Αυτή η γυναίκα του όμως μου έσπασε τα νεύρα. Του έλεγε συνέχεια να μου πει να τελειώνω. Είχα χύσει ενα γάγγη ιδρώτα!
Κάποια στιγμή επιτέλους τελείωσα. Πήρα και τη βαλίτσα μου και βουρ για έξω. Εντωμεταξύ ο Γιάννης μου είχε στείλει 4 μυνήματα και δεν είχα στείλει καμιά απάντηση.Θα νόμιζε πως έπεσα θύμα απαγωγής τόση ώρα που περίμενε απο έξω.
Και πάω να βγώ και τι μου λένε....Αυτές τις τρείς γραμμές που έπρεπε να συμπληρώσετε δεν τις έχετε συμληρώσει. Και διαπιστώνω με τρόμο πως είχα ξεχάσει 3 ολόκληρες γραμμές!!!!Τώρα???????
Που να βρώ στυλό ξανά? Όλοι έφευγαν!!!Μου ήρθε να στραγγαλίσω πρώτα την αεροσυνοδό, μετά τους αξιωματούχους και τελευταία την Ινδή που μου είχε σπάσει τα νεύρα για να πάρει πίσω το στυλό της!!!!
Μετά απο 10 λεπτά βλέπω κάποιον του αεροδρομίου με ενα στυλό στο τσεπάκι και μόνο που δε χόρεψα απο την χαρά μου...ωρε....Ιτιά ιτιάααααα, λουλουδιασμέεεεεενηηηηηηη!!!
Ύστερα απο 1 ώρα και 15 λεπτά έφτασα στην έξοδο και ένιωσα όπως ο ήρωας στην ταινία « Το express του μεσονυκτίου»!!!Ορκίστηκα δε πως απο δω και πέρα θα κυκλοφορώ παντού με ένα στυλό!Απο την Ντόχα λοιπόν..στην μπόχα.....Στην άκρη και σας έφαγαααααααααα