ΕΡΩΤHΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤHΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΥ

Με το που προσγειωθήκαμε στο έδαφος της Ινδίας κατάλαβα αμέσως τη διαφορά απο τη Μαλαισία. Όσο ωραία και να τα είχαμε περάσει η αλήθεια είναι πως κάναμε σύγκριση με την Goa. Όλα ωραία και καλά στη Μαλαισία αλλά της έλειπε κάτι βασικό....Ιστορία σαν της Ινδίας. Και επειδή είμαστε και παιδιά που το έχουμε λίγο μέσα μας είπαμε πως τέρμα τα πολύ εξώτικά μέρη για μας αν δεν έχει και λίγο suspense βρε παιδί μου. Σκεφτόμενη όλα αυτά περίμενα στην ουρά να έρθει η σειρά μου στον έλεγχο διαβατηρίων......
Έλεγχος διαβατηρίων,...μμμμμμ ούπς μου ήρθε μια ωραία ιδέα. Αφού είμαι που είμαι εδώ σκέφτηκα ας ρωτήσω τον καλό κύριο Ινδό που είναι υπεύθυνος στα διαβατήρια για τη visa μου. Όχι καμιά σημαντική ερώτηση, απλά αν μπορώ να πετάξω την ίδια μέρα που λήγει η visa μου.Μου έχουν πει ναί, αλλά στην Ινδία δεν μπορείς να ξέρεις ΠΟΤΕ!!

-Καλησπέρα
Καμία απόκριση, απλά με κοιτάει κάτω απο τα γυαλιά του. Φαντάζομαι θα σκέφτεται, δε μας παρατάς και συ που γύρισες μαυρισμένη απο διακοπές και γω δουλεύω στις 3μισι το πρωί?
- Θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση, συνεχίζω απτόητη
- .....
- Θέλω να πετάξω την ίδια μέρα που λήγει η visa μου και αναρωτιέμαι αν υπάρχει πρόβλημα
- Γιατί δεν πάτε να την ανανεώσετε?
- Προσπάθησα και μου είπαν πως δεν γίνεται εδώ, αλλά θα ήθελα να ξέρω αν έχω πρόβλημα
- Γίνεται
- Τέλοσπάντων, τώρα πλέον δεν μπορώ
- Μπορείς στο τάδε γραφείο
- Ναι, αλλά εμένα μου είπαν άλλα, τελοσπάντων.....
- Μπορείς...στο τάδε γραφείο
- .....μπορείτε να μου απαντήσετε αν θα έχω πρόβλημα?
- Γιατί δεν την ανανεώνεις εδώ??
Τι στο καλό??Απο πότε μιλάω τέλεια τα κινέζικα? Του είπαν πως έχει πρόβλημα ο τουρισμός τους και θέλει να με κρατήσει εδώ????Γιατί δεν απαντάει την ερώτηση να πάμε και οι δυο στη δουλειά μας? Ο Γιάννης αρχίζει και κοιτάει, νομίζει πως δε με αναγνωρίζουν στη φώτο και όπου να’ναι θα με μπουζουριάσουν!!
Ενωμεταξύ έχει έρθει και άλλος ένας (κλασσικά) να δεί τι του λέω και το μόνο που καταλαβαίνω απο τη συζήτηση είναι η visa.....ο άλλος σκεφτικός, με κοιτάει, με ξανακοιτάει....κουνάει το κεφάλι και φεύγει...
Κόβομαι λόγω βλακείας καλέ? Πείτε μου....
- Τελικά θα έχω πρόβλημα αν ταξιδεύω την ίδια μέρα? Δε μου είπατε...
- Ε καλά, αν δε θες να την ανανεώσεις εδώ τη visa και θές να πάς στη χώρα είναι δικό σου πρόβλημα....μου λέει και τα κολλάει όλα..
- Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια , ψελλίζω και φεύγω

Βγαίνοντας να πάρουμε τις βαλίτσες με ρωτάει ο Γιάννης τι έκανα τόση ώρα. Και του λέω τι ρώτησα...
Και? Μου λέει...
Εγώ φταίω τελικά που φεύγω την άλλη βδομάδα του λέω...
-Γιατί?????
-........Έλα ντε!!!
Και άμα ξαναγυρίσω γράψτε μου...Είναι ικανοί όταν πάω να φύγω να με πιάσουν και να παρουσιαστεί μάρτυρας πως ένα βράδυ ρώτησα αν θα εχω πρόβλημα να ταξιδέψω και μου είπαν ναι...
Και είπα...οκ είναι δικό μου πρόβλημα!!
Τέλειωσε...την επόμενη Παρασκευή φεύγω για την Ελλάδα....Το πότε και αν θα έρθω,άγνωστο....θέλω visa πρώτα σωστά?
Και θα μου την ετοιμάσουν Ινδοί, σωστά...?........άντε γειά!!!

Malaysia ..truly Asia!

Καλά μου λέτε πως άντεξα τόσες μέρες? Καταρχήν να σας πω ότι είχαμε πάει τον δεύτερο μήνα του μέλιτος...μετά απο 6 μήνες θα μου πείς? Είπαμε ο δεύτερος...Μετά το γάμο είχαμε πάει Κεφαλοννιά και περάσαμε τέλεια (Γειά σου Aντζελάκι μου με το τέλειο Thalassa Hotel!!)
Και αφού ξέραμε πως θα έρθουμε εδώ είπαμε να πάμε τον ...εξωτικό μήνα του μέλιτος...Δε θέλαμε όμως τα κλασσικά...Ναι μεν θέλαμε, λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ’αγόρι μουυυυυυυ, αλλά όχι Μαυρίκιους και Μαλδίβες που πάνε όλοι. Μετά απο αρκετό ψάξιμο..καταλήξαμε, θα πάμε Μαλαισία σε ενα μικρό νησί που το λένε Λανκάουϊ (Langkawi). Άλλωστε σε νησί της Μαλαισίας είχε γυριστεί και το ελληνικό survivor, αποκλείεται να κάναμε λάθος επιλογή....(Εμείς και το Mega)
Πετάμε με Air India. Κάποιοι μας έχουν πει να κάνουμε το σταυρό μας...άλλοι πως δε μας σώζει ούτε αυτό αλλά μας το λένε αφού έχουμε βγάλει τα εισητήρια (ωραίες συμβουλές πρίν πετάξω ρε παιδιά!) Ευτυχώς το μόνο χάλια της πτήσης είναι το φαί. Ενώ σαν χώρα έχουν τόσο τέλειο φαγητό κατάφεραν και μας έκαναν να μείνουμε νηστικοί. Είχαν veg και non veg κλασσικά, αλλά το non veg ήταν κοτόπουλο και το veg ήταν για φτύσιμο. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα δηλ. Ή θα πεθάνεις απο ασιτεία ή απο τη γρίπη των πουλερικών. Εγώ διάλεξα το 2ρο και ο γιάννης ψόφησε της πείνας...να πάω χορτάτη ρε παιδιά αν είναι στη μοίρα μου!
Φτάσαμε στην Κουάλα Λουμπούρ μετά απο 5 ωρές πτήσης (και να σκεφτείς πως είμαστε δίπλα σχετικά). Και πείτε μου τι αντικρύζω??????Τι???? Καθαριότατα (άπα πααπαπαππααααα,) καινούργιο αεροδρόμιο (ε, όχι)

και πάνω απο όλα μια απίστευτη οργάνωση ( ε, αυτό παραπάει). Όλοι μας έδιναν πληροφορίες, ήξεραν καλά αγγλικά και οι πληροφορίες που μας έδιναν όλοι...ήταν οι ίδιες...Αυτό καταντάει ντροπή έτσι? Είναι δυνατόν ? Έχουν έρθει Ινδία και μου τα κάνουν αυτά...? να ρωτάς στη Βομβάη και να σου λένε 3 άνθρωποι...4 διαφορετικά πράγματα!Να ακολουθείς μια πινακίδα και να βρίσκεσαι στο αλλού νταλού....Να θές να κάτσεις στο αεροδρόμιο της Ινδίας και να πρέπει να καλέσεις exterminator πριν το αποφασίσεις απο το φόβο του τι απο όλα θα κολλήσεις (διάλεχτε έχουμε, ηπατίτιδα, χολέρα, και άλλες 10 νέες μολυσματικές ασθένειες, νέα παραλαβή!)
Τς, τς , τς...πως ζούνε εδώ μέσα στην οργάνωση ρε παιδί μου? Αμ το άλλο που το πάς? Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο νησί δε μας την έπεσαν ταξιτζίδες και δεν είχαν ούτε καν ζητιάνους. Δηλ γιατί μας το κάνετε αυτό ρε παιδιά? Θέλετε να νιώσουμε άσχημα? Δε μας θέλει κανείς πιά? Ούτε ενας να σφαχτεί για πάρτη μας ?
Και στο δρόμο...ούτε μια κόρνα....Γιατί....?????όχι πέστε μου...πως θα σε δεί ο άλλος οτι έρχεσαι? Γι αυτό υπάρχουν οι καθρέφτες? Μπα τι λες??Στην ινδία σχεδόν όλοι τους έχουν κλειστούς και απλά κορνάρουν μισή ώρα πιο πριν οτι φτάνουν για να τους δείς...
Και το ξενοδοχείο...τι ήταν αυτο??????όλα άσπρα???Είχα να δω άσπρη πετσέτα απο τον Σεπτέμβρη που ήμουν Κύπρο!!!Εδώ όλα άσπρα χωρίς λεκέδες ακόμη και στο δωμάτιο ρε παιδί μου? Την (αξέχαστη για πολλούς λόγους ) Πρωτοχρονιά στο ξενοδοχείο ( Ο θεός ελέφαντας να το κάνει ξενοδοχείο δηλ) το σεντόνι μας είχε κάτι λεκεδάκια και το πάπλωμα απο άσπρο ήταν γκρι!Και εδω όλα άσπρα και το λένε αυτό servis? Ήθελα να ξέρω..που πάνε σαν έθνος οι Μαλαισιανοί ε??? Τι νομίζουν ότι κάνουν???
Και τα ταξί? Καθαρά και η ταρίφα στο πίσω κάθισμα να μπορώ να την βλέπω? Να μην έχω την αγωνία οτι θα με κλέψει? Ότι θα κοιμηθεί λιγάκι βρε αδερφέ στο τιμόνι??Και γιατί όλοι τους ήταν πεντακάθαροι επάνω τους? Επιτέλους...που θα βρω εγώ θέμα για τους αναγνώστες του blog μου?
Όλες τις 5 μέρες περάσαμε απαράδεκτα καλά, σε απαράδεκτα ωραίες παραλίες,

με απαράδεκτα καθαρά τα πάντα....Φάγαμε και βρώμικο!!Που φαντάζομαι δηλ πως το αντίστοιχο εδώ είναι να φας σε εστιατόριο που πάει όλη η οικογένεια και τρώει στις γιορτές!Νοικιάσαμε και αμάξι σε φοβερά καλούς δρόμους χωρίς κίνηση και με πολύ καλή οδική συμπεριφορά (βλέπω το συνεχίζουν τα Μαλαισιανάκια...να δω που το πάνε το παραμύθι!!)
Εν ολίγοις περάσαμε τρέλα...και είμασταν (απο ότι είπε το ξενοδοχείο) οι μοναδικοί Έλληνες στο νησί. Ε ναι λοιπόν....είμασταν και κει οι μοναδικοί 2 έλληνες απο την Ινδία στη Μαλαισία....
Τα σχόλια στις φώτο δικά σας.....Καλημέρα....

GO GOA…GOOO (day 5 and last L)

Τι φοβερό συναίσθημα να είσαι ζωντανός! Μετά το χτεσινό πάθημα, μάθημα ακόμη και γω συμφώνησα στο αυτοκίνητο. Α, όλα και όλα αν είναι να πάω αδιάβαστη ας πάω απο γνωστό μου!Με τη σκέψη αυτή πιάνουμε το δρόμο πρωί πρωί και πηγαίνουμε στον γνωστό πλέον κύριο «σκούπα».
Μπαίνοντας στο γραφείο ο κύριος σκούπας λείπει. Είναι ένας άσχετος στο οποίο εξηγούμε πάλι απο την αρχή πως είχαμε έρθει πριν 2 μέρες και θέλαμε αμάξι κτλ, κτλ..Είμαστε λέει οι ειδικοί..έχουμε πολλά αυτοκίνητα..(και κανένα παρκαρισμένο απο έξω!!)Παίρνει αμέσως τηλέφωνο και μας πληροφορεί πως το αμάξι θα είναι εκεί σε 15 λεπτά. Του λέμε πως έχουμε μια δουλεία και θα ξαναγυρίσουμε. Πράγματι σε 15 λεπτά είμαστε εκεί...και είναι άλλος τώρα στο γραφείο. Ξαναεξηγούμε πως είμαστε εδώ πρίν 2 μέρες και μετά πριν ενα τέταρτο και θέλουμε το τάδε αμάξι...Μας ξαναλέει , Yes sir, Right now sir..κτλ και ....Ξαναπαίρνει τηλέφωνο και μιλάει κανά δεκάλεπτο (ήθελα και να ξερα τι έλεγαν 10 λεπτά...με χρονοκαθυστέρηση τον άκουγε....?)κλείνει το τηλ και μας λέει πως ο τύπος που φέρνει το αμάξι θα είναι στο γραφείο σε 10 λεπτά. Στα 10 λεπτά μπαίνει και αλλος άσχετος , χωρίς το αμάξι(μήπως έσκασε μύτη γιατί νόμιζε πως θέλαμε να τον γνωρίσουμε προσωπικά...οχι εσένα καλέ μου..το αυτοκίνητο θέλουμε...μπορούμε να πάρουμε εσένα και να πάμε βόλτα? Όχι...!) Γιατί μου θυμίζει λίγο εως πολύ απο το επεισόδιο φαρμακείο ώρα μηδέν????. Το αμάξι λέει το πήγαν στο συνεργείο γιατί ήθελε μια μικρή ρύθμιση...και φαντάζομαι το σκηνικό...Είμαστε οι μοναδικοί άνθρωποι (και έξυπνοι) που τους ζητήσαμε αυτοκίνητο απο τη μέρα που άνοιξαν. Έτσι για να μας εντυπωσιάσουν στην αρχή πως η εταιρεία έχει μεγάλο αριθμό προσωπικού βάζουν διαφορετικό πρόσωπο στο γραφείο κάθε 10 λεπτά. Εντωμεταξύ το αυτοκίνητο που είναι του πεταματού...πάει συνεργείο όπου αρχικά θα το είχαμε σε 10 λεπτά. Ανακαλύπτουν όμως ότι το αυτοκίνητο δεν έχει...μπουζί, μπουλόνια, εξάτμιση, πόρτες, παράθυρα...α και δεν έχει και μηχανή! Οπότε θέλει ενα μικρό ρύθμισμα...που να τα βρείς όλα αυτά μαζί στη μαύρη αγορά μέσα σε μια μέρα, να τα ταιριάσεις και να κάνεις αυτοκίνητο? Επειδή όμως είναι και γαμώ τις εταιρείες...θα το ρυθμίσουν...Το ρύθμισμα..εκεί πάει!!!! Εντωμεταξύ ο κύριος σκούπας πουθενά, λες να ήταν ο καθαριστής εκεί μέσα και μας πουλούσε μούρη...???
Στις 2 λέει θα το έχουμε...με ή χωρίς μηχανή? Έπρεπε να ρωτήσω λέτε ή θα ήταν αγένεια..?
Μια και δυο πάμε στο tourist office και τους εξηγούμε τι θέλουμε ( τι κατανάλωση σάλιου είναι αυτή σήμερα?) Μας λένε πως πρέπει να πάμε στο ταχυδρομείο για να βρούμε αυτοκίνητο....!!Και στη Νissan για να στείλουμε γράμμα μήπως?????Δεν είναι δυνατόν.....αλλά έχουμε άλλη λύση??Ξανα......πάμε προς το ταχυδρομείο. Ρωτάμε σε ένα γκισέ και μας λένε ρωτήστε απέναντι( άρα μπορείς να νοικιάσεις αυτοκίνητο στο ταχυδρομείο??????), και πάμε στο γκισέ που γράφει....φιλοτελισμός!!!Ναι θα ήθελα σας παρακαλώ 2 γραμματόσημα απο την τάδε σειρά άλλα 2 απο την άλλη σειρά και ενα αυτοκινητάκι αν σας βρίσκετε γιατί αν ξαναπάρω ταξί δεν το έχω σε τίποτα να αυτοκτονήσω!!Περιμένουνε τη σειρά μας και ρωτάμε, όταν επιτέλους φτάνει η δική μας σειρά, για το αυτοκίνητο (αμάν!!!!θα μας το δώσει κανείς????Λές και θέλω διαμάντια στη μαύρη αγορά!!)Και τι μας λέει η τύπισσα και μας στέλνει??? Εδω είναι ταχυδρομείο....τι δουλειά έχει έδω το αυτοκίνητο?????Θέλω να μου πείτε πότε ακριβώς πρέπει να βάλω την τσιρίδα, να πνίξω αυτή που έχω μπροστά μου και μετά να πάω να πνίξω τον ξενοδόχο που μας έβαλε την ιδέα για αυτοκίνητο απο την αρχή!!!!!!Και ενώ την πλησιάζω επικύνδινα για να κάνω την απονενοημένη πράξη, συμπληρώνει....σας είπαν εδώ αλλά δεν εννοούσαν μέσα. Απ’έξω έχει πολλούς που νοικιάζουν!!!Και γιατί μας έστειλε σε σας η κυρία απέναντι!!!!!!!!!!!!!!Μάλλον είναι κρατικό μυστικό το οποίο ξέρει μόνο η εν λόγω κυρια και δε μας το είπε κανείς άλλος που μένει χρόνια εδώ, συμπεριλαμβανομένου και του ηλίθιου απο ότι αποδείχτηκε, ξενοδόχου!!!!!
Πάμε έξω......(δηλ αν δε βρούμε και δω άκρη..είμαι ικανή να φωνάξω τον χτεσινό ταξιτζή να πάρει καμιά ταρίφα και ο Θεός όχι τίποτα άλλο!). Πλακώνουν κάτι τύποι όπως όταν βγαίνεις απο το καράβι και σε πλακώνουν οι δικοί μας...Αρχίζουν λοιπόν, κοιτάνε πρώτα γύρω γύρω...κοιτάμε και μεις (τι έγινε ρε παιδιά...?) έχω ένα καλό αυτοκινητάκι..μόνο για σένα τιμή ευκαιρίας (όσο ακριβώς το δίνουν όλοι!)..και πστττ κοίτα...μην το πεις παρακάτω γιατί θα έχω τραβήγματα!!Τι παίχτηκε καλέ..? Σίγουρα κατάλαβαν πως θέλουμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο ή κατάλαβαν πως θέλουμε να πάμε διακοπές στη χασισοφυτεία τους και να είμαστε στούκα όλη μέρα?????Ξαναλέμε τη λέξη carrrrrrr για να μην έχουμε καμιάπαρεξήγηση στο Τι ακριβώς θέλουμε και όταν βεβαιωνόμαστε...λέμε το οκ. Μας ρωτάει αν έχουμε δίπλωμα...και του λέμε ναι. Μάλλον ο κύριος μας πέρασε για πολυ καθωσπρέπει παιδιά γιατί ούτε καν είδε το δίπλωμα (ντάξει μόρτες, αν το λέτε εσείς το πιστεύω...ο λόγος σας σπαθί!). Αλλά ούτε καν ρώτησε αν έχουμε ευρωπαϊκό, διεθνές ή απο τη Ζιμπάμπουε που παίρνεις δίπλωμα και για το κάρο σου!Α.....δεν τον ενδιέφερε..εμείς είπαμε δίπλωμα....το τι δίπλωμα ήταν δικό μας θέμα..Ευτυχώς αυτό το αμάξι είχε 4 ρόδες , 4 πόρτες και...μηχανή!!!Τι τυχεροί που είμαστε σήμερα!!!Και φυσικά ήταν αμάξι δεκαετίας 90 μάλλον..καμία σχέση με το maruti το καινούργιο. Εδώ μας έστειλαν στο φιλοτελισμό για αμάξι, θέλαμε και το καινούργιο μοντέλο!!!Μη φάς.....

Επιτέλους παίρνουμε ένα χάρτη και ξεκινάμε για την παραλία Arambol. Γνωστή και ως η παραλία των χίπηδων. Ακόμη μένουν εκεί χίπηδες και κόσμος που πιστεύει και ακολουθεί αυτή τη ζωή μαζί με τα παιδιά τους. Πήγαμε εκεί επειδή χάσαμε το καρναβάλι που γινόταν στην πόλη που μέναμε και έτσι μάθαμε πως γινόταν εκεί σήμερα και λέμε ας πάμε!Στη διαδρομή δεν είχαμε προβλήματα γενικά μόνο αυτό της σήμανσης που όπως είχα πεί και παλαιότερα είναι μηδαμηνή εως ανύπαρκτη...Και πινακίδα ο Θεός..!Μάλλον περιμένουν τη βοήθεια του για να πάνε σε άλλη πόλη!!Έτσι και μείς, κάναμε το σταυρό μας και πήγαμε.Μ’αρέσει που κοροϊδευα τον ταξιτζή χτες!Καλά να πάθω.
Η διαδρομή αφού φύγεις απο τον κεντρικό και κατηφορήσεις προς την παραλία είναι ακόμη ενα φοβερό σκηνικό. Γεμάτο ψαρόβαρκες και ψαράδες που μόλις μας βλέπουν μας χαμογελούν. Ορισμένοι κάνουν το μπάνιο τους και χαμογελόντας κάθονται να τους βγάλουμε φωτο!Και γω χαμογελάω επειδή είναι οι μοναδικοί Ινδοί που έχω δεί να κάνουν μπάνιο...Θα μου πείς που θα τους δείς..? Εδώ κάνουν την ανάγκη τους στο δρόμο ειδικά όσοι ζούνε σε παράγκες, θα ντραπούν να κάνουν μπάνιο???Πάντως επιμένω πως οι Ινδοί που μένουν στη Goa έχουν πιο ανεπτυγμενο το αίσθημα της καθαριότητας μέσα τους!

Φτάνοντας στην Arambol καταλαβαίνεις γιατί μένουν χίπις εκεί. Δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες παραλίες. Είναι αρκετά απομονωμένη και παρατημένη θα έλεγα. Όταν πάμε και καθόμαστε σε ενα απο τα παραλιακά μαγαζάκια για να παρακολουθήσουμε την παρέλαση καταλαβαίνω πως δε θα είναι καρναβάλι κανονικό.Απλά κάτι που έχουν οργανώσει οι ίδιοι (λέω και γω άρματα μέσα στην άμμο θα έχουν? Παγκόσμια πρώτη?)
Η θάλασσα εδώ με απογοήτευσε πολύ.

Σε σχέση με ότι είχαν δει τα μάτια μου τις υπόλοιπες μέρες δεν μου άρεσε καθόλου. Αλλά είχε μια ατμόσφαιρα πολύ relax και όταν άρχισε να μαζεύεται ο κόσμος με τα αυτοσχέδια κουστούμια το απολαύσαμε.

Υπήρχαν 3-4 στο κέντρο της παρέλασης που διαρκώς χτυπούσαν τους ταμπλάδες και έδιναν ρυθμό.Βέβαια χίπις χωρίς το γνωστό «τσιγάρο» δε γίνεται. Έτσι είδαμε στιγμές απείρου κάλους. 6 άτομα γύρω απο ενα κύριο 60 χρονών να καπνίζουν μια πίπα σαν μπουρί! (δώσε και μένα ρε μπάρμπα, μην το κρατάς όλο για σένα., πως θα βγάλω την παρέλαση τόσα χιλιόμετρά?)

Χόρευαν με πολύ όμορφα κουστούμια συνέχεια...

Ορισμένοι βέβαια πρέπει να «κάπνισαν» πάρα πολύ..εκ του αποτελέσματος κρίνω
πάντα.. Μια σοδειά ολόκληρη την είχε καπνίσει στάνταρ ο τύπος. Χαμός γύρω του και κείνος βρήκε την ώρα να κάνει διαλογισμό...(αμμμμμμμ) Κάτι κοιτούσε στη θάλασσσα ρε παιδιά κιόλας που όσο και να κοιτούσα και γω δεν έβλεπα....Λές να τα είχε κάνει τόσο πουτάνα όλα μέσα του και να τα είχε ανακατέψει τόσο πολύ που έβλεπε γοργόνες????

Φύγαμε σχετικά νωρίς απο την παραλία γιατί είμασταν μακριά...μια εικόνα που είδα όμως μου άρεσε πολύ και με αυτή στη σκέψη αποχαιρετώ με τον δικό μου τρόπο τη μαγική πολιτεία της Goa….
Μια κοπέλα ντυμένη πεταλούδα κάνει ωδή στον ήλιο που μας αποχαιρετά...ως την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθούμε.....καληνύχτα Goa!

Ps. Απο σήμερα και μέχρι την επόμενη τρίτη δε θα είμαστε εδώ οπότε δεν μπορώ να κάνω update το blog μας. Αλλά υπόσχομαι όταν γυρίσω να είμαι έτοιμη για νέες συγγραφικές περιπέτειες...Ινδία είμαστε..τι στο καλό. Όλο και κάτι θα πάει στραβά για να το θυμόμαστε και να γελάμε!Φιλιά σε όλους μέχρι την άλλη βδομάδα...

GO GOA…GOOO (day 4)

Σήμερα δεν είναι μια οποιαδήποτε μέρα, είναι Η μέρα. Η μέρα που θα πάμε στην παραλία για την οποία όλοι οι οδηγοί για Goa γράφουν πως είναι παράδεισος επι γής. Το γεγονός πως είναι πολύ μακριά δε μας πτοεί.

Θα πάμε να πάρουμε το αυτοκινητάκι μας απο τον κύριο «σκούπα» και μην τον είδατε.
Έιχε πάει γύρω στις 11 και αποφασίσαμε πως είναι καιρός να αφήσουμε το ωραίο μας μπαλκόνι και πρωϊνό και να πάμε για το αυτοκίνητο. Μας είχε μιλήσει για Suzuki maruti. Τα αγόρια αισιόδοξα πάντα είναι σίγουρα πως πρόκειται για το καινούργιο. Βέβαια αν μπορούσατε να δείτε το γραφείο-κλουβί-αποθήκη του κυρίου «σκούπα» θα θεωρούσατε ότι και εγώ...ότι είναι φύσιν αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά εγώ δεν ήξερα κανένα άλλο τέτοιο μοντέλο....Τι αδαής που υπήρξα!!!
Πάμε στο γραφείο ..και βλέπουμε πως όλα είναι κλειστά...Ρωτάμε και πάμε σε κάποιο άλλο...κλειστό...όλα κλειστά..Κανείς δεν έκανε τον κόπο να μας πει πως τις Κυριακές ακόμη και αν βρισκόμαστε σε τουριστική περιοχή, όλα είναι κλειστά!!Τώρα????
Ρωτάμε ξανά τον ξενοδόχο και μας λέει να πάμε με ένα λεωφορείο express μέχρι μια πόλη και μετά να πάμε με ταξί που δε θα μας πάρει παραπάνω απο 200 ρουπίες, ποσό λογικό. Που είναι η στάση λέμε? Εδώ πιο κάτω λέει.. Το εδώ πιο κάτω για την Ινδία μάλλον σημαίνει...περάστε τη γέφυρα που είναι ενα χιλιόμετρο με τα πόδια, μετά κάντε άλλα 500 μέτρα μέσα στο λιοπύρι..και μετά ρωτήστε και ο Θεός βοηθός! Έτσι και πράξαμε...(να μου θυμήσω όταν γυρίσω να πάω να πλακώσω πρώτα τον κύριο «σκούπα» και μετά τον ξενοδόχο για τις υπέροχες πληροφορίες που μας δίνει κάθε φορά). Με τα πολλά φτάνουμε στο λεωφορείο και καταλαβαίνουμε πως είμαστε οι μοναδικοί ξένοι απο τα βλέμματα που γυρίζουν επάνω μας. Παρακαλάω να είναι ενα μικρό λεωφορείο με air condition και σύντομα καταλαβάινω πως δεν είμαι καλή χριστιανή. Οι προσευχές μου δεν πιάνουν τόπο (πρέπει να κάνω τουλάχιστον 40 μέρες νηστεία και αποχή...σκέφτομαι...ένα χρόνο θα κάτσω εδώ, θα μου χρειαστούν οι προσευχές) και επιβιβαζόμαστε σε ενα κατα-πανα-βρώμικο λεωφορείο(βρήκα και τη μέρα να βάλω το άσπρο μου φανελάκι....είπα άσπρο???? Εννοούσα.... γκρί τώρα πια)

Ανοίγουμε παράθυρο και περιμένουμε να περάσουν τα 45 λεπτά διαδρομής. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και σε 45 λεπτά είμαστε εκεί που θέλουμε. Πάμε στο ταξί και μας λένε πως θέλουν 800 ρουπίες ακατέβατα....(θα φάει πολύ ξύλο ο ξενοδόχος ειλικρινά...για όσα έχω περάσει στην Ινδία θα πληρώσει αυτός...μόνο να γυρίσουμε το βράδυ!) Στη φώτο δεν ξέρω πόσο φαίνεται η βρωμιά πάντως καθίσματα κτλ ήθελαν carpex και πέταμα!
Είμαστε θαραλλέοι τύποι και αποφασίζουμε πως τελικά δε μας πείραξε πολύ το ταξίδι με το λεωφορείο και πάμε να βρούμε το μαγικό λεωφορείο που θα μας πάει στην παραλία Palolem.

Εμείς και άλλοι 4 κακόμοιροι δυτικοί. Αυτό το λεωφορείο είναι 10 φορές χειρότερο απο το άλλο....Και χωρίς να το ξέρουμε επιβιβαζόμαστε να πάμε 1 ωρα μακριά που το λεωφορείο θα κάνει 1μισι!!Ανεβαίνει επάνω και ο κουτσός Ινδός! Σταμάτάμε ....παντού..
Όταν σταματάει να πάρει κόσμο, εκτός του ότι προχωράει σιγά σιγά να πάει εκεί που είναι ο κόσμος με ανοιχτή πόρτα, μπαίνει μέσα όποιος να’ναι. Μπήκαν δύο που πουλούσαν πορτοκάλια, ενας που πουλούσε ξηρούς καρπούς και άλλος ένας που πουλούσε ενα...παγωτό το οποίο είχε στο χέρι(!!!)...Ο κόσμος περίμενε υπομονετικά να επιβιβαστεί και μείς περιμέναμε να ρημαδοξεκινήσουμε καμιά φορά. Μέσα σε 10 λεπτά έκανε τουλάχιστον 5 τέτοιες στάσεις...
Έιχα μιλήσει για σάουνα μέσα στο ρίκσο την πρώτη μέρα. Ξεχάστε το...όχι σάουνα...λες και ήμουν στο καζάνι της κόλασης!!!Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μας..έλεγα και ξαναέλεγα...Κάναμε το λάθος να νομίζουμε πως είμαστε κοντά αφού σύμφωνα πάντα με τον ξενοδόχο...η πόλη που είμασταν ήταν στο μέσον..Αναρωτιέμαι πόσο είχε στα μαθηματικά αυτός ο άνθρωπος και με τι καινούργιο τρόπο μετρούσε τις χιλιομετρικές αποστάσεις..... Οι ινδοί απτόητοι έτσι..? Με μακρύ πουκάμισο και δεν είχε ιδρώσει τίποτα!! Είμαστε ελλλατωματικοί...πάει και τέλειωσε
Μετά απο 1μισι περίπου ώρα και αφού το άσπρο μου μπλουζάκι πλέον θέλει χλωρίνη μπας και ξαναγίνει έστω γκρί...φτάνουμε. Και αντικρύζουμε τον παράδεισο επι της Goa. Άσπρη άμμος, καταγάλανα νερά, πυρόγες και φοίνικες...όλα...σκηνικό απο ταινία που δεν πιστεύω ότι πρωταγωνιστώ! Εδώ δεν υπάρχουν πολλοί ντόπιοι και ευτυχώς δεν υπάρχουν παρέες με φωτογραφικές για να φοβάμαι πως θα κάνουν ημερολόγιο με φώτος απο μένα με μαγιώ! Και στην παραλία αυτή υπάρχουν αγελάδες μόνο που είναι άσπρες να δένουν με το όλο σκηνικό (trendy milka!!)
Υπάρχουν και μικρά σπιτάκια απο μπαμπού τα λεγόμενα huts στα οποία μένει κόσμος. Είναι εμπειρία και νομίζω πως την επόμενη φορά ίσως το κάνουμε και μείς. Survivor αλλά με νερό και άφθονο φαγητό!!
Ένας συμπαθέστατος νεαρός με κοιτάει που κοιτάω τις πυρόγες και αμέσως μου προτείνει να με πάει βόλτα (με το αζημίωτο βέβαια). Τελικά συμφωνεί με τον Γιάννη και θα ξεκινήσουμε τη βόλτα μας στις 5 για να δούμε δελφίνια και μια άλλη ερημική παραλία. Μέχρι τις 5 όμως έχουμε ώρα για μια βουτίτσα....στα καταγάλανα νερά!!!!Σπλάτς....
Εντωμεταξύ ο νεαρός με την πυρόγα έρχεται κάθε ώρα και μας λέει...μήπως αλλάξατε γνώμη και θέλετε να σας πάω τώρα???Βιαζόταν πιο πολύ απο μας φαίνεται....ή φοβόταν μη χάσει τους πελάτες. Όπως και να’χει, ερχόταν κάθε μισή ή μία ώρα να μας υπενθυμίσει πως έχουμε κλείσει μαζί του....
Στις 5 επιτέλους (και αφού έχουμε φάει...Τα ψάρια και έχουμε πιεί Τις μπύρες )ξεκινάμε για τη βόλτα...Το γεγονός πως παζαρέψαμε την τιμή μπορεί και να μην του άρεσε..οπότε μας έβαλε να βοηθήσουμε λίγο..Είμαστε και πιο στρουμπουλοί απο εκείνον...οφείλω να ομολογήσω!!Ευτυχώς εμένα δε με έβαλε να κάνω τίποτα........(άλλος με τη βάρκα μας....!!!!!!!!!!!!!!!!)
Καλά είχαμε φάει το παραμύθι πως όλα ήταν όπως τον παλιό καλό καιρό εδώ....και σε κάποια φάση ακούμε τη μηχανή...βρουυυυυυμμμμμμ. Και όμως..η πυρόγα είχε μηχανή επάνω...όλα υποκύπτουν στην νέα τεχνολογία κάποια στιγμή , κλάψ, λύγμ..
Η βόλτα μας ήταν φανταστική, είδαμε δελφίνια να πηδάνε μέσα στο νερό, είδαμε μια πολύ όμορφη παραλία απομονωμένη, και είδαμε και την παραλία του Palolem απο μακριά. Μαγεία!!!

Φτάσαμε πίσω όταν ο ήλιος έδυε...Καθίσαμε σε ενα μπαράκι και υπό τους ήχους της Sade κοιτούσαμε το ηλιοβασίλεμα και σκεφτόμασταν πως κάπως έτσι πρέπει να είναι ο παράδεισος...
Είχαμε όμως να καλύψουμε πολύ δρόμο ακόμη και πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο του γυρισμού. Αποφασίσαμε να πάμε low budget όπως ήρθαμε..Έλα ντε που στην Ινδία, αν και τουριστικότατος τόπος, δεν έχει λεωφορεία μετά τις 5....Δεν το ξέραμε όμως και εδώ αρχίσαν όλα...Μας λέει ο ενας..πηγαίνετε στο τάδε σημείο περνάει λεωφορείο στις 8...Πάμε....τίποτα...Ρωτάμε αλλού και μας λένε για το τρένο. Το τελευταίο τρένο περνάει στις 8μισι....άντε ξανά τρέξιμο...Πάμε στο σταθμό, εμείς και κάτι άλλοι Ινδοί μαζί με ταλαίπωρους δυτικούς (2) με τα μπαγκάζια στην πλάτη. Περιμένουμε και περιμένουμε....και όταν επιτέλους έρχεται το τρένο με καθυστέρηση...δεν πιστεύυμε στα μάτια μας...Δεν εχει καθόλου πόρτες το τρένο αυτό και το μόνο που υπάρχει για να πιάνετε ο κόσμος και να μην πέφτει έξω είναι χειρολαβές σαν του τρόλεϋ. Ούτε καθίσματα ούτε τίποτα...Ο κόσμος είναι ο ένας στην κυριολεξία επάνω στον άλλο και μερικοί κρέμονται έξω!!!Εγώ έχω μείνει...Ο Γιάννης.....το μόνο που λέει είναι .... «δε μιλάς σοβαρά» ενώ ο φίλος μας ο μένιος αρκείται σε λίγα λόγια λέγοντας ... «no way!» Μετά απο αυτό κοιτιόμαστε και τρέχουμε να φύγουμε. Ο σταθμάρχης μας κοιτάει σαν να είμαστε τρελοί....δε θα ανεβείτε στο τρένο μας? Είναι το καλύτερο στην περιοχή!!!
Αλλά όπως γίνεται σχεδόν σε κάθε περίπτωση είχε ένα φίλο που για 1500 ρουπίες θα μας πάει πίσω στη πόλη μας με ταξί. Το σκεφτόμαστε και πρίν του πούμε ναι..έχει πάρει το φίλο του, μιλάνε και μάλλον ο φίλος του του λέει πως δεν μπορεί και τον πλακώνει στα βρισίδια ο σταθμάρχης...θα έπαιρνε μίζα ή μου φαίιιιιιιιιινεταιιιιιι??????(καλά είσαι τρελός ρε? Σου έχω ψήσει κατάσταση τρελή και λές όχι?Άλλη φορά αν σου βρώ πελάτη να μη με λένε σταθμάρχη. Δε φτάνει που τους λέω ότι είναι ωράιο το τρένο και μόλις το βλέπουν παθαίνουν ομαδικά εγκεφαλικά....μιλάς κιόλας....λαμόγιοοοοο)
Ακούμε το όλο σκηνικό και την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια.....Λέμε αφού θα πάμε που θα πάμε με ταξί τελικά ας κάτσουμε παραπάνω να το απολάυσουμε. Πίσω στην παραλία λοιπόν ...μας βρίσκει ενας φίλος του ταξιτζή που μας πήγε να πάρουμε το τρένο..(άσχετο??) και μας λέει πως θα μας κάνει καλή τιμή...και συμφωνούμε να φύγουμε στις 12!!! Κάτι σαν τη σταχτοπούτα ....
Μέχρι τις 12 είμαστε σε ενα μπαράκι με μουσική, κόσμο ωραίο και πουφ για να κάθεσαι κάτω...ένας άγγλος δίπλα μας έχει ρηλαξάρει τόσο πολύ απο τις μπύρες που ροχαλίζει!!!(Έλα ύπνε μου γλυκέ και πάρε μου τοοοοοο)
Φτάνουμε την καθορισμένη ώρα εκεί που είπαμε...εδώ ο ταξιτζής, εκεί ο ταξιτζής...πουθενά ο ταξιτζής...Τώρα???έχουμε και μια κολιτσίδα άλλο ταξιτζή που μας λέει πως δε θα έρθει ο δικός μας και πως το κινητό του δεν πιάνει....και το κινητό του...όντως όταν τον παίρνουμε...δεν πιάνει με ένα μαγικό τρόπο.Αποφασίζουμε να πάρουμε τελικά τον κολιτσίδα και να πάμε πίσω. ....τι το θέλαμεεεεεεεεεε????????????????
Απο την αρχή δε μου άρεσε...δεν ξέρω γιατί αλλά δεν έιχαμε άλλη λύση, ήταν και αργά..Στο δρόμο όλα καλά, μόνο που όταν προσπαθούσαμε να του πιάσουμε κουβέντα ή δε μίλαγε ή απαντούσε με ένα ξερό ναι ή όχι..Σε κάποια φάση βλέπω απο τον καθρέφτη πως τα μάτια του ανοιγοκλείνουν παράξενα...πιο πολύ...κλείνουν....Παναγία μου!!!!Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες...και έχουμε ακόμη 1μισι ώρα...Αν πάθούμε κάτι εδώ θα μας βρούνε στην επόμενη αρχαιολογική ανασκαφή...
Συναγερμός...τον ρωτάμε αν είναι καλά και αν νυστάζει....μας λέει στην αρχή είναι καλά....αλλά μετά μας λέει κάτι...ανυσηχητικό θα έλεγα. Δεν ανησυχώ λέει..ακόμη και αν κοιμηθώ θα με οδηγήσει ο Θεός...Ορίστε??????????????? Το θέμα είναι που θα σε οδηγήσει....στα θυμαράκια...εύκολο...στο δρόμο της Goa το βλέπω λίγο χλωμό...
Ο Γιάννης πάλι του λέει πως χωρίς να έχει τίποτα προσωπικό με το Θεό...που να τον κατεβάζεις μωρε τώρα απο κέι που είναι...θα είναι καλύτερα...να οδηγήσει εκείνος...
Μετά απο 45 βασανιστικά λεπτά φτάνουμε στην πόλη που είναι περίπου στη μέση...Εγώ επιμένω να τον παρατήσουμε και να πάρουμε άλλο ταξί αλλά τα θαραλλέα αγόρια λένε πως με ένα καφέ θα είναι εντάξει. Σταματάμε να του πάρουμε καφέ...αλλά εγώ επιμένω....Δεν θεωρώ πως θα πρέπει να οδηγήσει ο Θέος....αλλά ένας ταξιτζής!!!Ο καθένας τη δουλειά του ρε φίλε!!
Μέχρι να πάει και να πάρει τον καφέ ο Γιάννης ο οδηγός έχει γύρει στο τιμόνι...τα πράγματα δεν γίνονται καλύτερα...Ήταν ικανός να μας πει πως δεν κοιμόταν αλλά μιλούσε με το Θεό και διαπραγμετεύοταν πόσα θέλει να μας πάει και να μας ζητούσε πιο πολλά για μεταχείρηση σαν VIP!!Επιτέλους φτάνει ο διπλός καφές και τον πίνει..
Εντωμεταξύ δεν ακούει κουβέντα να δώσει στο Γιάννη ή στο φίλο μας το τιμόνι. Έχει παντού αστυνομικά μπλόκα (ένα εκ των οποίων περάσαμε και οι φρουροί έιχαν αποκοιμηθεί στην καρέκλα...μάλλον φυλούσε σκοπιά ο Θεός και κεί!! Τώρα και αστυνομικός...διπλοθεσίτης ο Θεός!!!!)Μας έλεγε μετά ο Ινδός πως αν οι αστυνομικοί δουν οτι οδηγεί άλλος θα του πάρουν το δίπλωμα..Ενώ αν μας σκοτώσει θα συνεχίσει να το έχει??????
Και πάνω που έχουν τελειώσει όλα τα θέματα και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, πιάνει ο Γιάννης τα τραγούδια του Bollywood που ξέρει και αρχίζουν να τραγουδάνε...Τα αγόρια αλαμπουρνέζικα και αυτός κανονικά τους στίχους....Στην επόμενη μισή ώρα έχω μάθει τα top 10 του Bollywood. Σε κάποια φάση πιάνουν και τα ελληνικά....πουτάνα ξενιτιά κτλ...και τραγουδάει και ο Ινδός που μάλλον δεν είχε ξαναπιεί διπλό καφέ στη ζωή του, όλα του φαίνονται πλέον ωραία και έχει τέτοια υπεράνταση που θα είναι ξύπνιος για 10 μέρες!!Μέχρι και το “we live in a yellow submarine” μας έβαλε να τραγουδήσουμε και όταν τον ρωτήσαμε αν του αρέσουν οι beatles είπε ότι δεν ξέρει ποιοί είναι και ποιά είναι τα τραγούδια τους ..(!!!οκ απαλάσσεται λόγω βλακείας και νύστας) Στο άσχετο...μας λέει ο Ινδός πως το αγαπημένο του τραγούδι είναι αυτό της ταινίας του τιτανικού και δεν ξέρει τα λόγια..απλά πάει με το ρυθμό.. το οποίο ακούγαμε μέχρι να φτάσουμε..Αν το ξανακούσω είμαι ικανή να κάνω φόνο..
Και συνεχίζει να λέει πως αγαπάει μια κοπέλα που είναι χριστιανή...και πως αυτός είναι Ινδουιστής και δεν μπορεί να την πάρει (αυτή τη ρωτάς πυροβολημένε? πήγα να του πώ) Αλλά μισεί τον Ganesh (που είναι ένας απο τους Θεούς τους-μισός μωρό και μισός ελέφαντας) και αγαπάει το Χριστό που τον έχει βοηθήσει (άρα αυτός τον βοηθάει και στο οδήγημα , οκ δεν ήταν ελέφαντας....φιουυυυυυ)αλλά θα γίνει χριστιανός όταν δεί πως όλοι οι χριστιανοί γίνουν καλοί άνθρωποι....!!! Μάλιστα...
Το στομάχι μου είχε γίνει τόσο χάλια απο το φόβο που ούτε μούντζα δεν είχα όρεξη να του δώσω...Επιτέλους φτάσαμε στο σπίτι μας.....!!!!!!!!!!!!!!!!!Παναγία μου......αυτό το πράγμα δεν το ξανακάνω όσο ζώ ποτέ!!!!!
Στο τέλος μας ζήτησε να του δώσουμε και φιλοδώρημα(που δε μας σκότωσε μάλλον ενώ μπορούσε άνετα)...και γυρνάμε και του λέμε.... «θα το δώσουμε στο Θεό που οδηγούσε»...Κάγκελο ο οδηγός.....
We all live…in a crazy submarine…a crazy submarine…a crazy submarineeee!!!!!!!!!!!!!!!!!

GO GOA…GOOO (day 3)

…….Mμμμμμμμμμμμμ καλημέρα Goa…..Μετά απο ενα υπέροχο βράδυ γεμάτο θάλασσα αποφασίσαμε να ψάξουμε πιο πολύ το θέμα με το δίπλωμα οδήγησης. Ρωτάμε τον ένα στο ξενοδοχείο μας λέει ούτε κάν να το συζητήσετε. Είχε έρθει ενα ζευγάρι σαν εσας και του είπαν πως είναι Οκ το δίπλωμα και τα παδιά ήταν ήσυχα. Αλλά έγινε στραβή και σκότωσαν ένα άνθρωπο (στραβή λέγεται αυτό ή κατάρα τρίτης γενιάς???) και δεν είχαν καμία ασφάλεια να πληρώσουν και δεν τους άφηναν να φύγουν απο τη χώρα. (ε...τώρα που το σκέφτομαι, όχι, δε θα πάρω.....ή αλλιώς να μου λείπει το βύσσινο).Αλλά μιλήσαμε και με τον ξενοδόχο ο οποίος μας είπε πως ναι μεν δεν είναι οκ το δίπλωμα που έχουμε αλλά υπάρχει άλλη λύση (να μου θυμίσω μόλις ξεπεραστεί το πρόβλημα να πάω και να δείρω τον τύπο με τη σκούπα που μας είπε πως είναι έγγυρο το δίπλωμα.........να του πάρω και τη σκούπα για εκδίκηση!)Μας πληροφορεί λοιπόν ότι υπάρχει μια άδεια για 30 μέρες που σου εγκρίνουν το δίπλωμα σου και γίνεται διεθνές.(άμπρα....κατάμπρα.....έγινε διεθνές παιδιά...)Πως? Έτσι απλά? Αποκλείεται..και όμως, έχουμε ξαναπεί. Τα δύσκολα σε αυτή τη χώρα είναι εύκολα και τα εύκολα..ακατόρθωτα!!Μας λέει που να πάμε και ξεκινάμε..
Ενα γραφείο σε κάποιο...hotel ..κάτι ήταν...Δε ζήτησαν ούτε φωτογραφίες, ούτε κάποιο χαρτί αλλά ούτε και λεφτά (αυτό το έκανε πολύ ύποπτο για Ινδία) Και φυσικά δε μας έδωσε καμιά εγγύηση. Να με πάρετε το βράδυ είπαν και θα σας πω αν έχετε πάρει έγκριση....Συγνώμη...κάποιο αριθμο έγκρισης θα μας δώσετε? Οχι...
Ε....καλά....ευχαριστούμε πολύ......Εννοείται πως έφαγα τα αυτιά στα παιδιά πως αποκλείεται να γίνεται έτσι. Μονίμως καχύποπτη αλλά φταίω με όσα έχουν δεί τα μάτια μου? Εδω κόντεψαν να μας πάρουν τα σώβρακα που μας είδαν και κρατούσαμε μπουκάλι με αλκοόλ στο τρένο και δεν το έγραφε πουθενά. Τώρα που το ξέραμε θα κόλλωναν?Λέτε να μας έστειλε ο ξενοδόχος σαν πρόβατα στη σφαγή? Τηλεφώνησε σε στους αστυνόμους και λέει....έλα......σου χω μια νεά σοδειά....να την πιείς στο ποτήρι. Είναι τρία γκα-γκα παιδάκια που μόλις τους είπα πως το δίπλωμα έγινε διεθνές με μαγικό τρόπο με πίστεψαν....χαχαχαχαχα(έλα αλέκο...τι..????έκανες δίπλωμα international στην Ινδία???? Πόσο? Τίποτα?????????ααααααααααχαχαχαχαχαχα)
Δυστυχώς παρακαλούσα επι ματαίω και έτσι αφού πείστηκαν οι άντρες της παρέας...εγώ τι να πώ (να δώ τι μούρη τους όταν μας σταματήσει η αστυνομία και τους ζητήσει τον αριθμό έγκρισης!!!για τη μέρα αυτή ζώ!Εγώ θα είμαι με τον αστυνόμο όταν τους πετάνε ντομάτες με την απάντηση που θα του δώσουν)
Επειδή όμως μας είπαν να περιμένουμε μέχρι το βράδυ να δούμε για την έγκριση (υπήρχαν πολλά κορόϊδα στην περιοχή μάλλον), δεν το διακυνδινέψαμε και πήραμε ταξί να πάμε σε κοντινή παραλία.
Στο δρόμο το τοπίο συνεχίζει να είναι μοναδικό!

Μέσα στις πόλεις μόνο θυμίζει λίγο Ινδία αλλά και πάλι τίποτα δεν αγγίζει την ομορφία της εξωτικής Goa. Η παραλία που φτάνουμε είνα γεμάτη κόσμο. Η Goa είναι κάτι σαν τη Χαλκιδική όσοι έχετε πάει (προς Θεού δεν εννοώ την ομορφιά, δεν είμαι σαν μερικούς που τους πάνε Χαβάη και λένε...μωρε καλά και δω...αλλά σαν την Χαλκιδική......).Το επάνω μέρος της Goa είναι αυτό που ξέρουν όλοι και γινονται τα πάρτυ και χαμός...και πολυκοσμία αλλά δεν έχει καλές παραλίες. Και προς τα κάτω είναι το ήσυχο κομμάτι που έχει πιο ωραίες παραλίες αλλά δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο τουριστικά.Εμείς είπαμε να αρχίσουμε απο το πρώτο που ήταν και το κοντινό.
Ινδοί απο άλλες πολιτείες ανανεμειγμένοι με τουρίστες και αγελάδες που δέσποζαν προεδρικά στις παραλίες.Η θάλασσα δεν έχει καμία σχέση με της μεσογείου( η Goa βρέχεται απο τον αραβικό ωκεανό, όχι τον Ινδικό), είναι πιο θολή και πολύ μα πολύ ζεστή.Άσε που προσωπικά δεν μου έκανε καμία διάθεση να κολυμπήσω επειδή υπήρχαν μεγάλες παρέες με Ινδούς που κοιτούσαν-φωτογράφιζαν τις δυτικές με μαγιώ. Οι Ινδοί και Ινδές κάνουν μπάνιο με τα ρούχα τους. Όπως και οι Τούρκοι (το είχα δεί σε μια παραλία στα κατεχόμενα) Δεν έχει καμία σημασία που είναι άσπρες οι μπλούζες τους και τα σάρι τους διάφανα και φαίνονται απο σουτιέν, βρακί κτλ...Νόμιζα πως κάποιος γύρισε τις 9 ½ βδομάδες αλλά Ινδικά, κολλημένα μπλουζάκια επάνω στο κορμί και διάφανα όλα! Αλλά οι Ινδοί κοιτούσαν τις δυτικές. Απο την αγγλίδα γιαγιά που απο τη σούρα στο κορμί δεν καταλάβαινες που τέλειωνε το στήθος και που άρχιζε το γόνατο, μέχρι τα κοριτσάκια. Και γυρνούσαν να κοιτάξουν όλοι μαζί απροκάλυπτα...στροφή 90ο μοίρες!!!Εντοπισμός άσπρου δέρματος...με μπικίνι...λίγο πατσούρα... και με κυταρρίτιδα αλλά τι να γίνει.....στρίψατε επ’αρί...στερα....!!!
Έκανα μια βουτία βέβαια αλλά που θα φιγουράρει τώρα η φώτο μου..δεν ξέρω (να μου έχουν κάνει τουλάχιστον photoshop για την κυταρρίτιδα ρε παιδιά..είναι αδικία...δεν ήταν η καλή μου γωνία αυτή που με πήραν)

Και κει που νομίζω πως τα έχω δεί όλα απο τη ζέστη........βλέπω ξαφνικά τον Θεό Ποσειδώνα να αναδύεται απο τη θάλασσα με την τρίαινα...Λέω Γιώτα τα έχεις παίξει κορίτσι μου, πήγαινε λίγο στη σκιά γιατί δε θα τη βγάλεις σήμερα..Μα στη σκιά είμαι..σκέφτομαι. Και ο Ποσειδώνας πλησιάζει προς το μέρος μου...Λέω απο μέσα μου ότι προσευχή ξέρω και δεν ξέρω και ξανανοίγω τα μάτια μου...πλησιάζει...πλησιάζει....και είναι αληθινός!!Το τελευταίο που θυμάμαι είναι ο ήχος της φωτογραφικής...ύστερα χάθηκε. Ούτε ξέρω τι ρόλο βαρούσε ο κύριος αλλά ούτε και θέλω να μάθω!!Πολλά έχουν δεί τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο που λέει και το τραγούδι

Με τα λίγα και τα πολλά..ξεκινήσαμε για φαγητό....Αστακός με 16 ευρώ το κιλό!!!Φάγαμε και σκάσαμε...αν είχαμε και τσέπες να πάρουμε μαζί μας πίσω θα το κάναμε!!
Μετά το φαί είπαμε να πάμε και μια βόλτα σε ένα φρούριο εκεί κοντά...Διαπραγματευτήκαμε με τον ταξιτζή αλλά φυσικά δε μας είπε πως είναι κλειστό..και πήγαμε και φάγαμε χλαπάτσα...Τι να του πείς τώρα????ε δε λες τίποτα σε αυτές τις περιπτώσεις γιατί όπως και να έχει δε βγάζεις άκρη. Θα σου πει εμένα μου είπες να σε πάω να το δείς.. απο μέσα θέλω να το δώ...Ηalloooooo!!!!
Ξαναγυρίσαμε στην παραλία αφού είχε αρχίσει και έπεφτε ο ήλιος και δε θέλαμε να το χάσουμε.

Πήγαμε και κάτσαμε να πιούμε ενα καφέ με την άμμο να μας γαργαλάει τα πόδια, το κύμα δίπλα μας και την ομορφιά της αραβικής θάλασσας και του ήλιου να μας μαγεύει!!
Και πάνω στη μαγεία...πλακώσανε και τα παιδάκια που πουλάνε διάφορα χαϊμαλιά στην παραλία. Αυτό που μου άρεσε είναι πως ήρθαν μεν αλλά δε ζητιάνευαν.Στην αρχή ήρθαν όλα σε μένα, πάρε αυτό και πάρε εκείνο. Μου έδιναν αλυσίδες για το πόδι, βραχιόλια, κολιέδες.Μόλις είδαν πως είχα πάρει ήδη άρχισαν να με ρωτάνε πόσο το πήρα. Έίπα πιο φτηνή τιμή για να δώ τι θα κάνουν, και μου είπαν να το πάρω τόσο και απο αυτά!Η πλάκα ήταν όταν έκαναν το λάθος να κοιτάξουν και τα αγόρια. Πήγαν απο πάνω τους και δεν τους άφηναν σε ησυχία. Απο μικρές μάλον μυριζόμαστε πως οι άντρες είναι αδύναμοι μπροστά μας, ότι ηλικία και να έχουμε. Και λέει σε κάποια φάση ο Γιάννης...Κάτσε να δώ.....και λέει το κοριτσάκι σαν παπαγάλος....κάτσεναδω......μια φράση όλο μαζί.Το πόσο γέλιο κάναμε...δε λέγεται.Και όσο γελούσαμε τόσο εκείνο έλεγε φράσεις που άκουγε..ήταν πολύ περίεργο να βλέπεις μια μικρή ινδή να μιλάει άπταιστα ελληνικά!!Σε κάποια στιγμή και αφού πήραμε αρκετά μια μικρή(γύρω στα 6) με είχε στριμώξει και με παρακαλούσε να πάρω και άλλα...Και σκέφτηκα πως μόνο αν της κάνω τρελό παζάρι θα φύγει...και της λέω....Αυτό που φοράω μου το έδωσαν ..20 ρουπίες (αντί 100 που το είχα πάρει και απο ότι κατάλαβα μετά με λήστεψαν) , με το που ακούει τόσα λίγα....μου λέει στα αγγλικα...You’re joking right????και με παρατάει και φεύγει...!!Που είχε μάθει τη φράση αυτή δεν ξέρω...αλλά μου χρειαζότανε.
Και πάνω που είχε σουρουπώσει για τα καλά κοιτάω τον κόσμο. Παρατηρώ παιδάκια να παίζουν, μαμάδες να τρέχουν απο πίσω τους..ενα ζευγαράκι πιασμένο χέρι χερι στο ηλιοβασίλεμα...Πολλές τρίχες δεν έχει η κοπέλα???Ωχ...και άλλοι που τρίβουν τα χεράκια τους αλλά στο ηλιοβασίλεμα αυτή τη φορά...Smile please….!!!

Το βράδυ μας τελείωσε σε μια νυχτερινή αγορά.

Κάθε βδομάδα, συγκεκριμένες μέρες υπάρχει νυχτερινή αγορά όπου μπορείς να βρείς τα πάντα. Εκεί αν τους έλεγες το έχω αυτό που μου δίνεις σε ρωτούσαν πόσο το πήρες. Όσο και να τους έλεγες στι έδιναν!!Αλλά το σκηνικό ήταν απίθανο. Δίπλα στη λιμνοθάλλασα, μαζί με τους φοίνικες και όλη αυτή τη φωτοχυσία και τα χιλιάδες χρώματα απο τα ρούχα. Έκαναν και εκδηλώσεις, συναυλίες κτλ. Βρήκαμε ακόμη και ελληνικό σουβλάκι σε γύρο!!!Γειά σου Ελλάδα με το σουβλάκι σου!Δυστυχώς δεν είχα φώτο να το απαθανατίσω!!
Την επόμενη ημέρα είχαμε σκοπό να πάμε στην πιο όμορφη παραλία της Goa. Αλλά επειδή ήταν πολύ μακριά είχαμε σκοπό να πάρουμε αυτοκίνητο δικό μας. Την έγκριση την πήραμε...!!!οπότε είμασταν έτοιμοι...Νομίζαμε....Γιατί αύριο....ξημέρωνε μια άλλη μέρα...στην Ινδία...στη χώρα με τα χιλιάδες χρώματα..αλλά και τις χιλιάδες εκπλήξεις... Αχ και να ξέραμε...τι μας έμελε...αχχχχχ!!

GO GOA…GOOO (day 2)

Πρώτη ημέρα στην Goa και ξεχυθήκαμε όλοι μέσα απο το τρένο να πάμε στα ταξί. Τα ταξί εδώ είναι σαν van και όχι οπως τα ξέρουμε στην Πούνα. Είναι πολύ πιο ακριβά απο την υπόλοιπη Ινδία και χωρίς air condition.Και απο ότι διαπιστώσαμε μετά, τρέχουν σαν τρελά, δεν έχουν (φυσικά) ζώνες για τους πίσω αλλά ούτε και για τους μπροστά. Δεν διαπραγματεύονται στην τιμή όπως κάνουν αλλού και γενικά έχουν καταλάβει πως έρχονται πολλοί τουρίστες και μας ροκανίζουν (όπως στα νησιά μας).Αλλά χαλάλι λες...

Το σκηνικό μέχρι να φτάσουμε στο heritage hotel που μέναμε ήταν το κάτι άλλο. Απέραντες εκτάσεις με φοινικόδασος ( και μετά λέμε πως έχουμε στο Βαϊ φοινικόδασος......) και λιμνοθάλλασες. Σε πολλά μέρη υπαρχουν στενά στα οποία μπαίνει μέσα η θάλλασα και δημιουργεί αυτό το τέλειο σκηνικό της λιμνοθάλασσας. Εκεί μέσα στην πυκνή βλάστηση υπάρχουν δωμάτια που νοικιάζονται απο παλιά αρχοντικά. Παλιό αρχοντικό είναι και το δικό μας hotel μόνο που είναι μέσα στην πρωτεύουσα της Goa. Γιατί δεν έχει νόημα να πας σε ενα αποστειρωμένο ξενοδοχείο και να μείνεις, δεν καταλαβαίνεις παράδοση, δε βλέπεις Goa!!!
Φτάνοντας στην πόλη μέσα παρατήρησα πως κάτι έλειπε....δεν καταλάβαινα πως είμαι Ινδία...κάτι....κάτι......αααααααααα δεν είχε σκουπίδια...δεν είχε χωματόδρομους. Ήταν μια σχετική πολύ καθαρή πόλη που είχε παντού πινακίδες πως δεν πρέπει να πετάμε πλαστικές σακούλες ( ενώ εδώ που μένουμε είναι must!!!) Παρτέρια με λουλούδια κ καθώς προχωράς παντού σπίτια με έντονα χρώματα. Πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, ροζ, πορτοκαλί...πανέμορφα σπίτια...
Τα δε δωμάτια που πήγαμε σε μετέφεραν σε άλλες εποχές....Αφού φτάσαμε και μετά αποφασίσαμε να κάνουμε ενα γύρο να δούμε πιο πολλά και να πάμε για φαγητό. Στην αρχή με τα πόδια....μετά απο μισή ώρα ψάχναμε απεγνωσμένα ρίκσο!!! Η ζέστη ήταν τόσο αφόρητη που δεν άντεχες..Και πάμε στα ρίκσο.. Τους ρωτάμε που βρίσκεται ενα μέρος και μας λένε πολυυυυυυυ μακρια (οκ το έπιασα το υπονοούμενο) και μας βάζει στο ρίσκο να μας πάει. Αλλά δεν ήταν τα ρίκσο που ξέραμε, είχαν και πόρτες ...Ξεκινάμε και είμαστε ο ενας πάνω στον άλλο. Στο ρίκσο που ξέρουμε βγάζεις και λίγο πόδι , μούρη, οτι ναιναι ...έξω και βολεύεσαι. Εδώ άντε να το κάνεις...Και πάμε μέσα στην κίνηση..και μπροστά κάτι έχει γίνει (για καλή μας τύχη ....αμαν πια με την τύχη μας) και είναι όλα κολλημένα...Βάλε και το ρίκσο με την πόρτα...αρχίζουμε και νιώθουμε όπως οι κότα στο φούρνο (φαντάζομαι κιολας!!! Δεν παίρνω όρκο) Ρωτάμε τον οδηγό αν θα πρέπει να κατέβουμε και φυσικά μας λέει πως όλα είναι καλά...Μετά απο ενα 5 λεπτο μέσα στη σάουνα και χωρίς να κινούμαστε καθόλου αποφασίζουμε να κατέβουμε...Με το που μας βλέπει ο ρικσο οδηγός...κατεβαίνει με τη μία...30 ρουπίες μας λέει....όσα είχαμε συμφωνήσει δηλ για ενα χιλιόμετρο...Του λέμε πως δεν κουνηθήκαμε ούτε 5 μέτρα απο κεί που μας πήρε..Εκείνος τίποτα. Τα αυτοκίνητα να κορνάρουν απο πίσω, εκείνος μέσα στη μέση και απτόητος να μας ζητάει τα λεφτά. Τελικά συμφωνήσαμε να δώσαμε πιο λίγα...αλλά ώς συνήθως δεν είχε ρέστα( παγκόσμια πρωτοτυπία!!) και μας πήρε ακριβώς 30..
Λέμε πάμε και όπου βγεί...και βγήκε πολύ καλά...Σε ενα εστιατόριο που είχε φρέσκο ψάρι και τοπικό κονιάκ απο καρύδα το λεγόμενο Φένι. Και κάτι άλλο που δεν ήξερα είναι πως το ψάρι kingfish θεωρείται το καλύτερο ψάρι του κόσμου (το άκουσα σε ντοκιμαντέρ). Αλλά είναι πολύ λίγο και δύσκολο να βρεθεί. Στα ελληνικά είναι το σκουμπρί! Τόσο σκουμπρί που φάγαμε στην Goa, νομίζω πως έχει μαζευτεί όλο στην Ινδία. Πρόκειται για ενα υπέροχο ψάρι, όσοι μπορείτε να το δοκιμάσετε ψητό και θα με θυμηθείτε!!
Στη συνέχεια ψάξαμε να βρούμε αμάξι να νοικιάσουμε. Πάμε σε ενα γραφείο...λέμε τώρα γραφείο.....και ρωτάμε ενα κύριο...Μπορούμε να νοικιάσουμε αμάξι? Λέει Sure no problem sir!...του λέμε μόνοι μας πως έχουμε ευρωπαικό δίπλωμα και μας λέει ,Sure…no problem sir...Καλά εγώ δεν τον πίστεψα ξέροντας πως σε όλα λένε ναι...( Αμα κάνουμε κάποιο ατύχημα θα πάμε στην ψυρού ομαδικά?? Sure…no problem sir! Και θα κάνουμε να δούμε τα σπίτια μας 10 χρόνια...? Suuuuuuuuuuure…no problem sir!) Ανάθεμα και αν άκουγε τι του λέγαμε..σκούπιζε και ούτε κάν μας κοιτούσε...μόνο όταν ρωτήσαμε πόσο πάει για μια μέρα...Τότε σήκωσε το κεφάλι (ούπς...μας ακούει!)
Αλλά η μέρα λέει δε μετράει όπως στην Ελλάδα, αν το πάρεις πχ στις 8 το βράδυ και το πας στις 8 το επόμενο βράδυ είναι 2 μέρες..οκ τι να γίνει!Το θέμα είναι άλλο...1) ποιός τρελός οδηγεί στην Ινδία και 2) Πως θα πάμε εκεί που θέλουμε αφού η σήμανση είναι απο μηδαμινή εως ανύπαρκτη...
Μας έδωσε και μια συμβουλή όμως...το δίπλωμα σας λέει...ισχύει μέν αλλά........δώστε κ τίποτα στον κακομοίρη τον πολισμάνο που θα σας σταματήσει...καλό είναι..
Μετάφραση, δεν έχω ιδέα τι ισχύει στη σκατοχώρα σας και ούτε με νοιάζει αν ισχύει το δίπλωμα οδήγησης που έχετε, Εγω να σας νοικιάσω το ρημάδι το αμάξι που το έχω και κάθεται 4 μήνες θέλω. Αν σας σταματήσει η αστυνομία την έχετε κάνει anyway γιατί και servis εχω να του κάνω 5 χρόνια και ζώνες δεν έχει και μην ξεχνάμε το δίπλωμαααα!
Είπαμε ότι θα το σκεφτούμε και φύγαμε..(τρέχοντας τώρα που το σκέφτομαι)
Το βράδυ της ίδιας μέρας καταλήξαμε να κάνουμε κρουαζιέρα (μίνι) 3 ωρών στο ποτάμι που έχει η πόλη που μέναμε. Για πρώτη μέρα ήταν πολύ καλά και ξεκούραστα. Στις παραλίες θα πηγαίναμε αύριο.Όλα ήταν τέλεια..είχα ξεχάσει που ήμουν, απλά ρουφούσα με τα μάτια μου το σκηνικό που όμοιο του δεν είχα δει.Οι άνθρωποι φιλικοί, με χαμόγελο και πάντα ρωτούσαν απο που είμαστε. Καλά οι μισοί μας έλεγαν πως είμαστε ρώσοι( με κατάμαυρα κεφάλια??? το μισό ύψος…και πολλά άλλα μείον...) και οι άλλοι μισοί Ισπανοί. Έλληνες μάλλον δεν είχαν ξαναδεί γιατί όπως και να το κάνουμε....είμαστε ...μάλλον οι μοναδικοί 2 Έλληνες στην Ινδία!!!